ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
นิยาย-เรื่องสั้น
ชีวิตเริ่มต้นอีกครั้งหลังเกษียณ
โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ
อ่านหน้า » ปฐมบท | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35
(13)
ใส่รายละเอียดหยาบๆ ร่ายยาวไปได้สัก 10 กว่าหน้า ระบุตัวนักแสดงจะให้ใครรับบทไหนพร้อมสรรพ ส่งให้ไฟว์สตาร์ฯ แบบไม่ระบุชื่อผู้รับ โดยแจ้งไว้ตรงบรรทัดสุดท้ายว่า "ขออภัย หากเป็นการกระทำโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์" ลงชื่อและเบอร์โทรฯ และโดยปราศจากการคาดหวังใดๆทั้งสิ้น แค่เขียนไปตามที่คิดและจิตนาการ หาคนเข้าใจ...
ก็ผ่านไปอีกครั้ง แรกๆก็รอโทรศัพท์อยู่เหมือนกัน หลังๆก็ลืมไปแล้วว่าได้ทำอะไรลงไปบ้าง ชีวิตดำเนินไป วันหนึ่งใครสักคนจากไฟว์สตาร์โทรมาหาที่บริษัทฯ แค่บอกว่าโทรมาจากไหนก็ใจสั่นแล้วตอนนั้น รู้สึกประหม่ามาก เพราะไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับการสร้างหนังหรือกำกับหนังเลยแม้แต่น้อย เล่นเอาปากคอสั่นกันเลยทีเดียว สักวูบหนึ่งรู้สึกโมโหตัวเอง ทำไปได้...
เรื่องของเรื่องคือทางไฟว์สตาร์ ขอดูบทภาพยนตร์ ส่วนผมก็กระอักกระอ่วนใจ รู้สึกว่ามันเกินความสามารถมาก ที่สำคัญคือหน้าที่การงานสถานภาพทางครอบครัวไม่เอื้ออำนวย ก็เลยต้องบอกเขาไปตามตรงว่าไม่มีความรู้ด้านนี้เลยแม้แต่น้อย แค่คิดแล้วก็นำเสนอไปเท่านั้น ถ้าสนใจก็ทำเองแล้วกัน สรุปแนวๆนี้ แต่ก็คิดอยู่เหมือนกันว่าเผื่อจะได้ค่าไอเดีย... สุดท้ายก็วางหูกันไป พร้อมกับคำขอโทษจากผม แบบว่าต้องขอโทษด้วยที่ทำให้ต้องเสียเวลา
ก็แค่เดินดุ่มๆ ไปจนสุดทาง และสุดความสามารถ อย่างน้อยก็ได้รู้จักตัวเองมากขึ้น ได้รู้ว่าตัวเองมีศักยภาพแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องอยู่กับความเป็นจริงและไขว่คว้าเอาเท่าที่ได้....
แต่เดี๋ยวก่อน... ผมยังอยากเป็น นักแต่งเพลง อีกด้วยเหมือนกัน และผมก็เกือบจะได้เป็นนักแต่งเพลงชื่อดังเสียแล้ว...
» ผมเกือบได้เป็นนักแต่งเพลงชื่อดังเสียแล้ว
"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."