ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
นิยาย-เรื่องสั้น
ชีวิตเริ่มต้นอีกครั้งหลังเกษียณ
โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ
อ่านหน้า » ปฐมบท | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35
(12)
ไม่มีอะไรยากเกินกว่าที่ใครสักคนจะเรียนรู้ เราก็แค่ต้องยอมรับในความเป็นคนโง่ของเราให้ได้ก่อน จากนั้นก็หาข้อมูลและใส่ใจเรียนรู้มัน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า หรือที่เรียกว่าพากเพียรพยายาม แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องมีคือความอดทนชั้นสูง คืออดทนที่จะรอ...
ผมยังอยากเป็นถึงผู้กำกับภาพยนตร์อย่าลืม แน่นอนผมย่อมไม่ใช่แค่ฝันเฟื่องอยากเป็นโน่นเป็นนี่ไปวันๆ โดยไม่ย่อมตื่นขึ้นมาเข้าสู่กระบวนขบคิดและไขว่คว้า และไขว่คว้าเอาเท่าที่ได้...
วันหนึ่งคิดจะสร้างหนังสักเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับศิลปินวงชาตรี ชื่อ"อมตะชาตรี สายน้ำที่ไม่มีวันไหลกลับ" โดยได้รับแรงบันดาลใจมาจากความชอบส่วนตัว ประกอบกับช่วงนั้นก็ไม่ได้ข่าวคราวของสมาชิกวงชาตรีเลย รู้แต่ว่า นราธิป กาญจนวัฒน์ นักร้องนำมุ่งสู่ทางธรรม โดยไม่มีท่าทีจะไม่สึก คฑาวุธ สท้านไตรภพ กับคนอื่นที่เหลือก็ไม่ทราบชะตากรรม และผมเติบโตมาพร้อมกับวงชาตรีตั้งแต่เด็ก และยังคงติดตามผลงานเรื่อยมาจนชุดสุดท้าย กับชุดหลังๆที่ออกมาแบบศิลปินเดี่ยว และมีไว้ในครอบครองทั้งหมดทุกชุด ยังจำความรู้สึกที่ดูคอนเสิร์ตครั้งสุดท้ายผ่านทางหน้าจอโทรทัศน์ ที่ประกาศแยกวง ณ ลานโลกดนตรีได้ดี เรื่องของเรื่องคืออยากให้สายน้ำไหลกลับ โดยเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง
คร่าวๆ คือผมจะเริ่มเรื่องจากเด็กชายเกเรคนหนึ่ง หันมาหัดเล่นกีต้าร์เพราะชอบเพลงของวงชาตรีชุดแรก และชีวิตได้ดำเนินไปตามวิถีทาง ในแต่ละะช่วงวัยและเวลา บทเพลงของชาตรีก็พัฒนาด้านอารมณ์และความรู้สึกไปพร้อมกับเขาที่เติบโตขึ้น ออกแนวๆเล่นมิวสิกวีดีโอโดยเน้นเรื่องราวความรักหนุ่มสาว ผ่านบทเพลงของวงชาตรีแต่ละยุคสมัย ทั้งเรื่องจะมีแต่กลิ่นไอบทเพลงของวงชาตรีสอดแทรกตลอด ฉากสุดท้ายไปจบกันที่ลานโลกดนตรี ประมาณว่าคนดูกลับกันหมดแล้ว หมอนี่ยังคงนั่งอยู่อย่างนั้นเงียบๆคนเดียว ทบทวนเรื่องราวตอนเป็นเด็กเกเร จนหัดเล่นกีต้าร์ อกหัก ล้มเหลว จนประสบความสำเร็จ กับเพลงของชาตรีซึ้งๆสักเพลง เอาให้น้ำตาคลอไปเลย ประมาณนั้น แนวเดียวกับเรื่องแฟนฉัน แต่"อมตะชาตรี สายน้ำที่ไม่มีวันไหลกลับ" ของผมเกิดก่อนหน้านั้นนานมาก
"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."