ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>

นิยาย-เรื่องสั้น

ชีวิตเริ่มต้นอีกครั้งหลังเกษียณ

โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ

อ่านหน้า » ปฐมบท | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35

(10)

เมษายน 2538 "ปรัชญาเถื่อน" ชุดฝ่าเท้าเย้ยพิภพ ฉบับพิมพ์ครั้งแรก ออกวางตลาดทั่วประเทศโดยมีสำนักพิมพ์ดอกหญ้าเป็นผู้จัดจำหน่าย ราคาปก 50 บาท หนาสัก 70 กว่าหน้า ยอดพิมพ์ 3000 เล่ม โดยทางดอกหญ้าคิดค่าจัดจำหน่าย 20 % แบ่งให้ร้านค้าอีก 40 % ที่เหลือสรุปยอดทุก 4 เดือนโดยจ่ายเช็คให้ ครบ 1 ปี เก็บหนังสือคืน คร่าวๆประมาณนั้น ได้หนังสือแถมมาจากโรงพิมพ์ 150 เล่มไว้เป็นของกำนัลญาติสนิทมิตรสหายเป็นการส่วนตัว อันที่จริงจะเรียกว่าอวด ก็คงจะไปผิดเพี้ยนไปจากนั้นสักเท่าไร

ช่วงนั้นเข้าไปสูดอากาศในร้านหนังสือบ่อยเป็นพิเศษ เห็นหนังสือของตัวเองวางอยู่บนชั้นแล้วรู้สึกภาคภูมิใจยิ่งนัก จำไม่ได้ว่าสรุปยอดแต่ละงวดเท่าไร สุดท้ายมาจบที่ยอดจำหน่ายตลอดทั้งปีขายได้สัก 800-900 เล่ม ทางดอกหญ้าเมตตาแนะนำให้เปลี่ยนปกแล้วนำมาฝากขายต่ออีกด้วยเงื่อนไขที่เหมือนเดิมทุกประการ จำไม่ได้ว่าเสียค่าเปลี่ยนปกไปอีกเท่าไร แต่ไม่มากนัก...

กรกฎาคม 2539 "ปรัชญาเถื่อน" ชุดฝ่าเท้าเย้ยพิภพ ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 2 ออกอาละวาดอีกครั้ง ยอดพิมพ์ 2000 เล่ม ด้วยยอดขายที่พอๆกับครั้งที่แล้ว จำตัวเลขที่เป็นจำนวนเงินทั้งหมดไม่ได้ว่ากำไร-ขาดทุนเท่าไร น่าจะกำไรนิดเล็กน้อย ไม่ก็ขาดทุนนิดหน่อย จากนั้นหนังสือทั้งหมด 1000 กว่าเล่มที่เหลือก็ถูกลำเลียงไปไว้ใต้เตียงอย่างเป็นระบบระเบียบด้วยเนื้อที่อันจำกัด แยกออกมามัดหนึ่งสัก 50 เล่มใช้เป็นที่กั้นประตูกันลมพัดอยู่หลายปีจนย้ายที่อยู่ใหม่ และพบว่าหนังสือที่เก็บไว้ใต้เตียงทั้งหมด กลายเป็นอาหารปลวกไปหมดสิ้น แบบสบายเนื้อสบายตัวไม่ต้องหอบหิ้วหรือทำร้ายจิตใจตัวเองด้วยการชั่งกิโลขาย คงทิ้งไว้เพียงที่กั้นประตูเก่าๆซึ่งไม่สามารถประเมินราคาได้ หนึ่งเดียวในโลก...

« ย้อนกลับ | หน้าถัดไป »


เกี่ยวกับผู้เขียน »

แชร์ไปที่ไหนดี แชร์ให้เพื่อนสิ แชร์ให้เพื่อนได้ แชร์ให้เพื่อนเลย

"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."