ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
นิยาย-เรื่องสั้น
ชีวิตเริ่มต้นอีกครั้งหลังเกษียณ
โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ
อ่านหน้า » ปฐมบท | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35
(19)
แม่เลี้ยงรับราชการ ตอนนั้นผมกับน้องยังเรียนกันอยู่ชั้นประถมปลาย สัก ป.6 และน้องชายคนเล็กที่เกิดจากแม่เลี้ยงอายุ สัก 2-3 เดือนตอนที่พ่อเสีย แม่เลี้ยงอันเป็นที่รักยิ่งของผมกับน้อง แม่เลี้ยงผู้ใจดีมีเมตตาที่เรารู้สึกว่ารักและเอ็นดูเราเหมือนลูกแท้ๆ ขายบ้านและสมบัติทุกชิ้นของพ่อ โดยอ้างว่าเพื่อใช้หนี้สิ้นของพ่ออันเกิดจากการทำธุรกิจรับเหมาก่อสร้าง ผมกับน้องชายฝาแฝดเหมือนจะถูกเสือกไสให้ไปอยู่กับปู่ย่า ไม่มีใครบ้าระห่ำซื้อเด็กฝาแฝดไปเลี้ยงไว้ดูเล่น ได้แบ่งมรดกพ่อตามสัดส่วนที่กฎหมายกำหนดที่เหลือจากการใช้หนี้ มาคนละ 1000 กว่าบาทผมกับน้อง ซื้อจักรยานได้คันหนึ่งสมัยนั้น จากนั้นแม่ซึ่งเราเพิ่งจะเคยเห็นหน้าครั้งแรกตอนงานศพพ่อก็มารับช่วงต่อ...
ผมไม่ได้รู้สึกอะไรมากนักหรอกช่วงนั้นอาจเพราะยังเด็ก ยังไม่มีวุฒิภาวะพอจะเข้าใจอะไรได้ลึกซึ้ง ไม่แม้แต่จะเกลียดใครสักคนได้ลงคอ และยังคงรักและนับถือแม่เลี้ยง ที่ผมกับน้องชายเรียกว่าน้า...
ขับรถออกจากบ้านเพื่อนรุ่นพี่เข้ากรุงเทพฯ นึกสะท้อนใจคิดถึงเรื่องนี้มาตลอดทาง จนต้องโทรไปเล่าให้น้องชายฝาแฝดฟัง ถึงเรื่องมันผ่านไปนานมากแล้ว แต่ที่ลึกลงไปภายในใจมันยังเป็นปุ่มปมชีวิต ซึ่งเมื่อถูกสะกิดมันก็อดที่จะคิดไม่ได้ และคิดไปก็เท่านั้น...
สุดท้ายก็อยู่รอดมาได้จนทุกวันนี้ และย่อมไม่ใช่เพราะโชคช่วย อย่างแน่นอน...
"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."