จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ.
ภูจอมยุทธ.ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
นิยาย-เรื่องสั้น
ชีวิตเริ่มต้นอีกครั้งหลังเกษียณ
โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ
อ่านหน้า » ปฐมบท | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35
(16)
ขึ้นลงเพชรบุรีอยู่หลายรอบ ก็ยังไม่เจอบ้านถูกใจ ที่พอจะใกล้เคียงหรือถูกจริตหน่อยก็ต้องซื้อ ตอนนั้นยังไม่อยากซื้อ อันที่จริงเคยไม่คิดจะซื้อด้วยซ้ำไป แค่คิดว่าอยู่ไปก่อนชอบก็อยู่นานหน่อย ไม่ชอบหรือเบื่อก็หาทำเลที่อยู่ใหม่ ไปมันเรื่อยๆ ชีวิตมันเลือกได้ แต่ตอนนี้ขอตั้งหลักอยู่ที่เพชรบุรีก่อนสักพัก ก็คิดแบบนั้นแหละตอนนั้น...
ใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพฯมาตั้ง 30 กว่าปี ถ้าคิดจะซื้อบ้านก็ผ่อนหมดไปนานแล้ว ด้วยเหตุผลตื้นๆแค่ว่าไม่คิดจะอยู่กรุงเทพฯนาน มองหาช่องที่จะมุดออกไปอยู่ตลอดเวลา จนแล้วจนรอดก็ไปไม่ได้สักที ถือว่าคิดผิด อันที่จริงซื้อบ้านไว้อยากไปอยู่ต่างจังหวัดก็ขายมาซื้อใหม่ก็ได้ กว่าจะคิดได้ก็ช่วงท้ายๆละ ชีวิต ไม่ทันการณ์ อย่าได้เอาเป็นเยี่ยงอย่าง
คิดว่าตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้สักอย่าง ไม่ต้องมีก็ได้บ้านจะอยู่ได้อีกนานสักแค่ไหน อีกหน่อยก็ใช้เงินจากประกันสังคมจ่ายค่าเช่าบ้านไป อยากอยู่ที่ไหนก็อยู่ไป ค่าเช่าบ้านต่างจังหวัดก็คงประมาณนั้น 3000-4000 สามารถรับได้ เจ็บไข้ได้ป่วยมีบัตรทองก็ใช้บัตรทอง ทนได้ก็ทนไป ไม่ไหวก็ตายไป.... กินน้อยใช้น้อยอยู่แล้ว ก็คิดแบบนั้นอีกเหมือนกัน ปัจจุบันยังคงเสถียร ด้วยระบบรักษาความปลอดภัย คิดดี ทำดี เพิ่มส่วนขยายและโดยไม่เบียดเบียนใครเสริมแข็งแกร่งเข้าไปอีก พร้อมเงินสะสม ก็น่าจะเพียงพอสำหรับชีวิตที่เหลืออยู่
กลายเป็นคนไม่อยากได้ใคร่ดีไปแล้ว แบบว่าไม่รู้จะอยากได้อะไร มันแบบไม่ใช่แค่พอเพียง แต่มันพอแล้ว เรื่องอยากจะร่ำจะรวยไม่ต้องพูดถึงเลิกคิดไปตั้งนานแล้ว เพราะมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ สำหรับคนที่ไม่มีความละโมบโลภมากอย่างผม ไม่ชอบค้าขาย ไม่ชอบเสี่ยงโชค ไม่พึ่งพาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไม่เบียดเบียนใคร ถึงระดับหนึ่งผมก็ทำได้เพียงเก็บออม รู้จักกินรู้จักใช้ ซึ่งนั้นก็นับว่ายังห่างไกลความร่ำรวย ตรงกันข้ามผมกลับใฝ่ฝันถึงการใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย แสวงหาแต่ความสุขสงบ รู้สึกถึงความเป็นไปได้มากกว่าบนพื้นฐานของความเป็นจริง และโดยไม่ซับซ้อนซ่อนเงื่อน...
"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."
