ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
นิยาย-เรื่องสั้น
ชีวิตเริ่มต้นอีกครั้งหลังเกษียณ
โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ
อ่านหน้า » ปฐมบท | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35
(6)
จังหวะชีวิตหลากหลายรูปแบบ เราไม่รู้หรอกว่าอะไรจะเกิดขึ้น พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร แต่เชื่อเถิดว่าทำอย่างไรก็ได้อย่างนั้น ชั่วชีวิตผมก็เป็นอย่างนี้มาโดยตลอด และไม่เคยได้รับการยกเว้นเลยสักครั้งเดียว แต่ทุกอย่างป้องกันได้ด้วยการดำรงตนอยู่ในความไม่ประมาท และผมก็เป็นอย่างนั้น ประสบการณ์ชีวิตมันสอนผมมาอย่างนั้น มันไม่มีหรอกที่ว่าเมื่อยามที่ต้องตกระกำลำบากหรือย่ำแย่นั่นเพราะใครเขามากลั่นแกล้งให้ร้าย ล้วนเกิดจากการกระทำของเราทั้งสิ้นไม่ทางตรงก็โดยอ้อมๆ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง มันเป็นเรื่องของกรรมมากกว่า กรรมจากอดีตในชาตินี้แหละ บางอย่างส่งผลทันที บางอย่างอาจต้องรอเวลาสักหน่อย จนอาจจะหลงลืมกันไป ที่สุดก็ต้องรับไป ผมเชื่ออย่างนั้น เหมือนอย่างที่เชื่อว่าผมจะต้องเป็นมะเร็งปอด อันเกิดจากการสูบบุหรี่ ถ้าไม่บังเอิญตายโหงไปเสียก่อน ผมก็แค่รอ แค่ใช้ชีวิตของผมไปในแบบฉบับของตัวเอง จากนั้นก็แค่อาจจะทุรนทุรายแล้วก็ตายไป ตามเวรตามกรรมที่ทำไว้ ที่ไหนสักแห่งบนโลกนี้ หรือจะอย่างหมาข้างถนนก็แล้วแต่ โดยส่วนตัวไม่ได้ถือเป็นสาระหรือยึดติดกับรูปแบบ ที่ว่าความตายมันรอเราอยู่ก่อนแล้ว ผมก็ถือได้ว่าตายก่อนตายมาสักระยะหนึ่งแล้ว เราก็ต้องตายกันอยู่แล้วทั้งนั้น หรือมิใช่... ใครจะอยากอายุยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆปี...
ถ้ารู้จักพอเท่าไรก็พอ ถ้าไม่รู้จักพอเท่าไรก็ไม่พอ จากที่คิดว่าจะเกษียณตัวเองโดยลาออกจากงานตอนเดือนเมษายนปี 57 เปลี่ยนมาใช้แผนสองคือทำงานไปเรื่อยๆ เก็บเงินต่ออีกหน่อยกักตุนเสบียงเพิ่มอีกนิด รอให้บริษัทจ้างออกเองน่าจะตัวเลือกที่ดีกว่า เสียดายเงินเดือน กลับกลายเป็นว่าถูกเลิกจ้างก่อนกำหนด เป็นไปอย่างที่คาดการณ์แค่เร็วไปหน่อย ร่างแผนสำรองไม่ทัน จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องงัดแผนแรกออกมาปัดฝุ่นพิจารณาอีกรอบ
"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."