ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
นิยาย-เรื่องสั้น
ชีวิตเริ่มต้นอีกครั้งหลังเกษียณ
โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ
อ่านหน้า » ปฐมบท | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35
(17)
ผมมักจะฝันถึงบ้านหลังเล็กๆหลังหนึ่ง บนที่ดินผืนน้อยๆ ขนาดพอทำกิน เลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่ ขุดบ่อปลูกพืชผักสวนครัว หาหมาราบารดอร์มาเลี้ยงสักตัว ว่าจะให้ชื่อไลก้าตามชื่อหมาตัวแรกที่ไปกับยานอวกาศของรัสเซีย ดูหนัง ฟังเพลง เขียนปรัชญาชีวิตเล่มหนาๆสักเล่มก่อนตาย ฝันซ้ำๆซากๆอยู่อย่างนั้นมาตลอด อยากปลดปล่อยพลังและศักยภาพในการดำรงชีวิตอยู่อย่างพอเพียงในอุดมคติส่วนตัว อยู่ในวงกลมเล็กๆ ในเขตปกครองของตนเอง ในอาณาจักรอันสุขสงบ และโดยไม่เบียดเบียนใคร จากที่ดูเหมือนว่าจะฝันไกลเกินไปถึงได้ ก็เริ่มชัดเจนขึ้นทุกทีๆ และผมก็ไม่ได้ฝันไกลไปกว่านั้นอีกแล้ว นั่นถือเป็นความฝันอันสูงสุดและมักน้อยของผม
วันหนึ่งแวะเยี่ยมเพื่อนรุ่นพี่ระหว่างทางกลับจากเพชรบุรี แถวบ้านแพ้ว สมุทรสาคร ส่วนหนึ่งก็ตั้งใจไปหาข้อมูล หลักๆก็เรื่องที่อยู่อาศัยซึ่งกำลังมองหาอยู่ บ้านแพ้วก็ถือว่าไม่เลวสำหรับการใช้ชีวิตในแบบฉบับที่คิดไว้ สภาพแวดล้อมเป็นแบบสวนเกษตรและไร่นา น้ำท่าอุดมสมบูรณ์ ถือเป็นตัวเลือกหนึ่งได้ถ้าบังเอิญพบที่ถูกใจ อย่างน้อยก็รู้จักคนท้องถิ่นคนหนึ่ง ก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น...
รุ่นพี่คนนี้แกเกษียณตัวเองมาจากเกาะสมุยสักระยะหนึ่งแล้ว กลับมาใช้ชีวิตที่บ้านเกิดกลางสวนของพี่ชายซึ่งปล่อยให้คนอื่นเช่าทำประโยชน์ด้วยการปลูกมะนาว แถวที่เรียกกันว่าบ้านโพธิ์หัก โดยพี่ชายแกปลูกบ้านอยู่บนที่ดินอีกแปลงหนึ่งซึ่งอยู่ติดกัน แล้วหันไปประกอบอาชีพจัดโต๊ะจีนจนรุ่งเรื่อง เพื่อนรุ่นพี่ผมแกก็คอยช่วยงานบ้างเป็นครั้งคราวช่วงขาดคน และใช้ชีวิตบั้นปลายลำพังอยู่ที่บ้านกลางสวน บ้านเก่าที่แกกับพี่ชายอยู่มาตอนเป็นเด็ก ปล่อยร้างไว้ไม่มีคนอยู่ ส่วนพ่อกับแม่แกก็เสียไปนานแล้วเท่าที่ทราบ
สภาพพื้นที่เป็นร่องสวนรถเข้าไม่ถึง ต้องจอดรถไว้บ้านพี่ชายแก แล้วเดินผ่านบ้านไปตามทางเดินคันดินข้างคลองส่งน้ำเล็กๆ บรรยากาศดีมาก ส่วนเรื่องความเป็นไปได้ที่จะมาใช้ชีวิตแถวนี้เท่าที่คุยกับเพื่อนรุ่นพี่แล้ว ก็คงต้องพับเอาไว้ก่อน เพราะไม่มีปัญญาจะซื้อที่แปลงใหญ่ๆได้ มันเกินกำลังทั้งเรี่ยวแรงและทุนทรัพย์ และก็ไม่น่าจะมีใครตัดแบ่งขายให้เป็นกรณีพิเศษ
คืนนั้นค้างที่นั้น ดื่มเบียร์ไป 6 กระป๋องคนเดียวเพราะรุ่นพี่แกไม่ดื่ม พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ประชันเพลงขลุ่ยกันตามสมควรแก่บรรยากาศ จากนั้นก็เล่าความหลัง...
"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."