จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ.
ภูจอมยุทธ.ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
นิยาย-เรื่องสั้น
ชีวิตเริ่มต้นอีกครั้งหลังเกษียณ
โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ
อ่านหน้า » ปฐมบท | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35
(8)
ผมเคยอยากเป็นกระเป๋ารถเมล์ นั่นเป็นอาชีพแรกที่ผมใฝ่ฝันที่จะเป็น เมื่อตอนที่เข้ามากรุงเทพฯช่วงแรกๆ ผมเคยคิดจะเป็นตำรวจ ด้วยเหตุผลที่ว่าเรียนแค่ 8 แปดเดือน สมัยนั้นรับจบ ม.ศ.3 เรียนจบก็บรรจุเข้ารับราชการเลย ไปซื้อใบสมัครที่โรงเรียนพลตำรวจบางเขน ถึงวันที่จะต้องไปยื่นใบสมัครเข้าจริงๆ กลับเปลี่ยนใจกลัวสอบได้ เพราะใจจริงก็ไม่ได้อยากเป็นตำรวจเลยแม้แต่นิดเดียว นอกนั้นก็ไม่รู้สึกว่าอยากทำอาชีพอะไรอีก แต่ถ้าถามว่าอยากเป็นอะไร อยากเป็นนักเขียน อยากเป็นนักแต่งเพลง อยากเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ ตลกมั๊ย...
เริ่มเขียนบทกวีตั้งแต่ตอนเรียนอยู่ชั้น ม.ศ.3 ช่วงท้ายๆ แล้วก็เขียนเรื่อยมา เขียนแล้วเก็บสะสมไว้ จากนั้นก็คัดลายมือส่งไปสำนักพิมพ์และนิตยสารต่างๆ ทั่วฟ้าเมืองไทย โดยไม่เคยได้รับการตอบรับหรือปฎิเสธกลับมาแต่อย่างใด ทุกอย่างเงียบหายไปกับสายลมและกลบฝังอีกทีด้วยกาลเวลา แต่ก็ยังคงปฏิบัติซ้ำซากอยู่อย่างนั้นมาโดยตลอด เมล็ดพันธุ์แห่งบทกวีและเรื่องสั้นของผมถูกหว่านไปทั่วท้องทะเลทราย...
จนวันหนึ่งน้องชายเข้าร้านหนังสือแถวชลบุรี บังเอิญไปเปิดหนังสือพ็อกเกตบุ๊คของสำนักพิมพ์คนฟิลลิ่งเล่มหนึ่ง ชื่อหนังสือ "ชื่อเล่นว่าแมว" เป็นหนังสือรวมบทกวี โดยมีบทกวีของผมสอดแทรกอยู่ 2 บท ภายใต้นามปากกาว่า"กุญแจขาว" ที่เหลือเป็นผลงานของเหล่าบรรดานักเขียนบทกวีชื่อดังในยุคนั้น และคงไม่ต้องบรรยายถึงความรู้สึก ซื้อเก็บไว้เป็นสมบัติส่วนตัวหลายเล่ม แต่ก็ไม่ได้มีใครติดต่อกับมาแต่อย่างใด คงทิ้งไว้เพียงความปลื้มปิติ กับแสงสว่างริบรี่ๆที่สุดขอบฟ้า
"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."
