ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
นิยาย-เรื่องสั้น
ชีวิตเริ่มต้นอีกครั้งหลังเกษียณ
โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ
อ่านหน้า » ปฐมบท | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35
(21)
ในขณะที่ผู้คนรอบตัวเขาก้มหน้าก้มตาใช้สมาร์ทโฟนกันแล้ว ผมก็ยังคงใช้โทรศัพท์มือถือแบบจอขาวดำเครื่องละพันกว่าบาทอยู่เลย แถมยังแอบต่อต้านอยู่หน่อยๆ ต่อสิ่งที่เรียกว่าโซเชียลเน็ตเวิร์ค เหมือนที่เคยต่อต้านสิ่งที่เรียกว่าแชท รู้สึกไม่ถูกจริตกับสิ่งเหล่านี้ และยังติดหล่มอยู่กับการสื่อสารรูปแบบเดิมๆ ประเภทถึงเนื้อถึงตัว หันมาสบตากัน ยิ้มให้กันทักทายกัน แทนที่จะส่งเป็นสัญญาลักษณ์ให้ต้องมาวิเคราะห์ขบคิด
ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมก้มหน้าก้มตาอยู่พักใหญ่ๆ ทั้งหลายทั้งปวงที่สุดก็หนีไม่พ้น ประมาณว่าพวกเกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง ประมาณนั้นแหละ...
จนช่วงท้ายๆของการทำงานก่อนจะถูกเลิกจ้างไม่นาน ก็เพิ่งจะมีสิ่งที่เรียกว่าสมาร์ทโฟนใช้พกติดตัว แต่ก็ใช้แค่รับสายเข้ากับโทรออก ด้วยภาวะจำยอมด้วยเหตุผลที่ว่าโทรศัพท์รุ่นเก่าสัญญาณเริ่มรวนไม่รองรับ 3G ที่สุดก็ต้องเรียนรู้มันและใช้มันอย่างสงวนท่าทีในช่วงแรกๆ ถือว่ารอดจากการตกโลกตายมาได้อย่างหวุดหวิด....
จากนั้นก็เริ่มใช้แอพไลน์ ใช้แอพดูพอร์ตและซื้อ-ขายหุ้น และอื่นๆอีกเล็กน้อย อันสมแก่ประโยชน์ แต่ก็ยังคงใช้เท่าที่จำเป็น ไม่สอดรู้สอดเห็นเรื่องของชาวบ้าน ใครจะกินอะไรทำอะไรที่ไหนยังไงไม่สนใจใคร่รู้ ยังเงยหน้าสบตาผู้คนหาผู้รู้ใจ สังเกตพฤติกรรมมนุษย์และสัตว์ตามปกติ และใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในโลกของความเป็นจริง ในโลกจริงๆ เงียบๆ คนเดียว...
วันหนึ่งเกิดรู้สึกไม่สบอารมณ์ต่อเจ้าสิ่งที่เรียกว่าสติ๊กเกอร์ไลน์ที่โหลดฟรีมาใช้ ประมาณว่าไม่สามารถใช้สื่อสารได้ตรงกับใจ แบบว่าตัวเลือกมันน้อย จะโหลดแบบที่ต้องเสียเงินมาใช้ก็ใช่ที่ ไม่ได้จำเป็นขนาดนั้นแม้จะแค่เงินเพียงน้อยนิดก็ตาม และด้วยความเป็นสุดยอดคนแห่งการใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด จึงเริ่มค้นคว้าหาข้อมูลและวิธีการที่จะมีสติ๊กเกอร์ไลน์ใช้เป็นการส่วนตัว
"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."