วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

ลิลิตพระลอ

(ลิลิตโศกนาฏกรรมความรัก)

ลิลิต

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57 | 58 | 59 | 60 | 61 | 62 | 63 | 64 | 65 | 66 | 67 | 68 | 69 | 70 | 71 | 72 | 73

ความสวามิภักดิ์ถึงขนาด

ร่าย

600 ผันเข้าคลุกรุกรบ หลบหลีกปืน บ ให้ตอก หลบหลีก หอก บ ให้ต้อง เขาเร่งซ้องปืนยะยุ่ง ซ้องหอกพุ่งยะย้าย ข้าง ซ้ายเร่งมาหนา ข้างขวาเร่งมามาก เข้าทุกปลากรุกโรม สองนายโจมฟันเฟื่อง เครื่องพลัดตัวหัวขาด เขาก็สาดศรยึง ตรึงนายแก้วยะยัน ต้องนายขวัญท่าวทบ นางรื่นรบรุกฟัน นางโรยผันผาดแทง ด้วยปลายแวงกุมปัก เขา บ รู้จักว่า ผู้หญิง เขาก็ยิงต้องสองนาง วางมาสู่ผีผัว ทอดตัวทับ สองนาย ตายตามกันทั้งสี่ ท้าว ธ เห็นพี่เลี้ยงราช พระบาท ชื่นชมนัก น่ารักใคร่ใจเขา เยียวเรามิเหมือนได้ สองอ่อนไท้จึ่งร้องหัว เขาสิมิกลัวความพินาศ ดังฤๅเผือกษัตริย์ชาติจะกลัวตาย ไว้ความอาย บ รู้แล้ว สิ้นชีวิตฤๅแคล้ว อยู่เคล้าฤๅคลา พระเลย ฯ

โคลง 4

601 พระแก้วพระอยู่เกล้า อย่าไฉน
เผือจักตายฤๅไคล คลาดไท้
พระเอยอย่าอาไลย เยียวอยู่ พระนา
ตายเมื่อใดจักได้ ดั่งนี้ฤๅมี ฯ

602 ครั้นตายก็เกิดขึ้น กับกัน
เสวยพิภพสรวงสวรรค์ ฟากฟ้า
เปนคนแลคนหยัน ฤๅอยู่ พระเอย
เท็จอยู่ บ เห็นหน้า อยู่เกล้าแหนงตาย ฯ

603 บ เริ่มเขาสี่ไส้ ยังตาย
เผือเผ่ากษัตริย์ฤๅผาย จากไท้
รักตัวแต่กลัวอาย หฤโหด พระเอย
รักราชตายด้วยได้ อยู่ได้ฉันใด ฯ

โคลง 2

604 ฟังจอมใจอ่อนท้าว พระหัวอยู่อคร้าว
ยั่วยิ้มยินดี ร่อนา ฯ

605 สองกษัตรีย์เจ้าหล้า แกล้วกว่าแกล้วใจกล้า
กว่ากล้ากลัวอาย ฯ

606 บ กลัวตายเท่าเผ้า กรกระลึงตาวเต้า
ต่อข้างดัสกร แลนา ฯ