วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>
(ลิลิตโศกนาฏกรรมความรัก)
ลิลิต
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57 | 58 | 59 | 60 | 61 | 62 | 63 | 64 | 65 | 66 | 67 | 68 | 69 | 70 | 71 | 72 | 73
พรางความ
ร่าย
423 สองนายฟังสองนาง แสร้งบอกพราง บ บอกชื่อ เผือ นี้ชื่อเจ้ารามรัตน์
นัดกันมาจะค้า พลัดมาท่าทางทบ พอ ประสบเจ้าพราหมณ์ ทรงนามเจ้าศรีเกษ ใคร่เห็นประเทศ
มาด้วย พอประสบหน้าสร้วย พี่แล้จอมสมร ฯ
ร่าย
424 เผืออยู่ในรมยนคร มโนหรราชธานี บุรีรมย์บอก แจ้ง จะอยู่ด้วยกล้องแกล้ง
แต่นี้ฤๅไป จากเอย ฯ
โคลง 2
425 สองตกใจละลั้ง ละเลิดผิดอันตั้ง
ต่อรื้อฉันใด ฯ
426 ธ มาในเมืองนี้ มีเครื่องค้ามากี้
สิ่งข้าขอถาม ฯ
โคลง 3
427 ขุนนางอยู่ไกลกัน บ่ทันนัดกันได้
สองแม่ถามไจ้ไจ้
สะทื้นสะเทิ้นไปมา ฯ
โคลง 2
428 บอกเร็วราเครื่องค้า บ บอกได้อึหน้า
ใครให้ราหัว บารนี ฯ
429 พรางตัวเองดั่งนี้ หน้าใช่หน้าสับปลี้
มาไขว่ถ้อยเอาเผือ ฯ
ร่าย
430 เครื่องค้าเหลือผู้ซื้อ กะหมั่ง สินตัวยื้อมิถึง กะหมั่ง
มิบอกจริงบอกพราง กะหมั่ง ทรงขุนนางอะเคื้อ กะหมั่ง เนื้อ ชาววังใช่ช้า
โฉมใช่โฉมคนค้า หน้าใช้หน้ากริกกริว ฯ
