วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

ลิลิตพระลอ

(ลิลิตโศกนาฏกรรมความรัก)

ลิลิต

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57 | 58 | 59 | 60 | 61 | 62 | 63 | 64 | 65 | 66 | 67 | 68 | 69 | 70 | 71 | 72 | 73

ละอาย

โคลง 4

485 พี่เอยแต่น้อยเกิด ตนมา
ยังไป่เคยเดียงสา สักน้อย
จักไปดั่งฤๅนา วานช่วย ริรา
อายเร่งอายค้อยค้อย หนึ่งไส้เผือกลัว ฯ

486 ณ หัวเจ้าข้าใช่ เด็กเลย
แม้บ่เคยจำเคย จึ่งได้
พระทองแก่เรียมเอย อย่าเหนี่ยว ราแม่
ฤๅบ่เอนดูไท้ ธิราชแล้ ณ หัว พี่เอย ฯ

487 พระลอแฝงม่านเข้า มาฟัง
ฟังอำเภอสองยัง หนุ่ม แท้
พระเสด็จนั่งแนบหลัง สองอยู่ ไส้นา
สองไป่รู้ยังแก้ พี่เลี้ยงไปมา ฯ

488 พี่เอยรักท้าวยิ่ง หัวใจ นาพี่
เจ็บบ่เคยฉันใด ดั่งนี้
เผือคิดเร่งเดียงใน ใจยาก จริงนา
วานพี่ทั้งสองชี้ เล่ห์ให้เผือเห็น ฯ

489 สองฟังสองค่อยยิ้ม ผินสรวล
ใครห่อนสอนพระอวร อ่อนได้
วันสองแรกรักครวญ ถึงราช นั้นนา
ใครสั่งสอนสองให้ ละห้อยโหยหา ฯ

490 มิสอนก็อย่าร้า มาหยัน อีกรา
มิเอนดูอกกัน ดั่งนี้
เห็นเดือนตวันวัน คืนก่อน เผือนา
ถามว่า บ รู้ผี้ ว่ารู้ฤๅถาม ฯ

491 พระเอยจะบอกได้ ฉันใด
พระจักเคียงถนัดใน ที่ไท้
มินานอย่าอาไลย เลยราช
น่อยหนึ่งพระจักได้ เล่ห์นั้นเปนเอง ฯ