วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

ลิลิตพระลอ

(ลิลิตโศกนาฏกรรมความรัก)

ลิลิต

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57 | 58 | 59 | 60 | 61 | 62 | 63 | 64 | 65 | 66 | 67 | 68 | 69 | 70 | 71 | 72 | 73

คะนึงนาง

โคลง 2

334 พระเสด็จจดลนั่งแล้ว พระคำนึงน้องแก้ว
เพื่อนไท้แพงทอง ฯ

โคลง 3

335 สองนายเชิญ ธ บรรทม ค่ำแล้วลมลาดไม้
โหยละห้อยท้าวไท้ ค่อยพร้องโคลงครวญ ฯ

โคลง 4

336 สองอวลอรเพี้ยงชีพ ชีพิต พี่เอย
เรียมจากบุรีฤทธิ์ รีบเต้า
บ เห็นพงาผิด ใจพี่ พระเอย
โอ้คำนึงน้องเหน้า คร่ำแค้นครวญสมร ฯ

337 ใฝ่ใคร่ดวงดอกสร้อย เสาวคนธ์
รสลำดวนหอมกล กลิ่นแก้ว
พระพายรำเพยดล แดคร่ำ ครวญนา
เดือนส่องแล้วฟ้าแผ้ว ไป่ผ้ายสมศรี ฯ

338 มลุลีหอมหื่นฟุ้ง มลิวัน
ปรูประยงคุ์หอมหรรษ์ หื่นห้า
หอมกลกลิ่นจอมขวัญ ขวัญพี่ พระเอย
หอมห่อนเห็นหน้าหน้า ใคร่กลั้นใจตาย ฯ

339 หื่นหอมรสสร้อยเปล่า แดดาย
แลพิหคเหลือหลาย แหล่งไล้
นกเอยส่งสารถวาย ถึงนาฎ พระนา
ให้พระนุชท้องไท้ แม่รู้ข่าวเรียม ฯ

340 สาลิกาวานส่งสร้อย สารกู หนึ่งรา
แถลงแด่สองพธู พี่น้อง
ทรหนอยู่ทรหู หาอ่อน อวลนา
เห็นแต่นกหกร้อง ร่ำร้องรนสมร ฯ

341 สัตวาวานช่วยร้อน เร็วไป หนึ่งรา
บอกข่าวพระลอไกล กลิ่นชู้
เสด็จมาอยู่อาไศรย สวนราช นี้นา
ให้จงสองท้าวรู้ ที่ร้อนแรมศรี ฯ

342 โนรีเร็วเร่งผ้าย ผันผยอง หนึ่งรา
ไปสู่มนเทียรทอง อ่อนไท้
ทูลสารอันเชิญสอง กษัตริย์แม่ มานา
มาระเมียรไม้ไหล้ แหล่งเหล้นอภิรมย์

343 ภูระโดกดุเหว่าร้อง เสียงใส บารนี
เสียงเสนาะเอาใจ ใช่น้อย
สูรักเร่งเร็วไป ถึงอ่อน อวลนา
เชิญแม่มาสวนสร้อย สว่างร้อนใจเรียม ฯ

344 นกหกบินร่อนร้อง ไปมา อยู่นา
ซอนซอกจับพฤกษา เสียดเร้น
บ ทูลข่าวธิดา ถวายแด่ เรียมเอย
บ้างไต่ไม้บ้างเต้น รี่ร้องจอแจ ฯ

ร่าย

345 พระลอเลงแลนก ฟังวิหคเปนดาย สองนายนวดพระบาท ถวายอภิวาทบังคม ทูลว่าอย่าปรารมภ์เดือดไหม้ พรุ่งจะ สมน้องไท้ เพื่อนท้าวภิรมย์ ฯ

โคลง 2

346 เชิญ ธ บรรทมแท่นแก้ว จักจั่นเสียงแจ้วแจ้ว
กล่อมท้าวสว่างรมย์ ฯ

347 ลมขจรคันธดอกไม้ ท้าว ธ คิดกลิ่นไท้
ออกท้าวทั้งสอง ฯ

348 เดือนระรองส่องหล้า พระจะเชยชมหน้า
หนุ่มหน้าบัวศรี ฯ

ร่าย

349 พระลอมีหฤทัย รไมยาภิรมย์ ชื่นชมคำพี่เลี้ยง สองพี่กล่าวกลอนเกลี้ยง กล่อมท้าวนิทรา ฯ