วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

ลิลิตพระลอ

(ลิลิตโศกนาฏกรรมความรัก)

ลิลิต

1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57 | 58 | 59 | 60 | 61 | 62 | 63 | 64 | 65 | 66 | 67 | 68 | 69 | 70 | 71 | 72 | 73

ทรงเสวย-อาลัย-โอดครวญ

โคลง 2

541 ตระวันเจียนจิ่มฟ้า สองพี่เลี้ยงทูลอ้า
จะค่ำแล้วพระเอย ฯ

542 พระทองเผยม่านแล้ว เรียกพระพี่เลี้ยงแก้ว
ทั้งสี่เข้าไปใน ฯ

543 ริสุดใจจึ่งลี้ ซ่อนเงื่อนกลนี้นี้
อย่าให้เห็นกล ฯ

544 ไหว้บัดดลท่านไท้ รับราชเสาวนีไว้
กึ่งเกล้าทูลทรง ฯ

545 เชิญพระสรงสว่างร้อน เสด็จอ่างทองเดียวซ้อน
อาบด้วยสองศรี ฯ

546 บุษบาบีเสียดสร้อย จรดฤดีเหล้นน้อย
หนึ่งได้แรงองค์ ฯ

547 จากสรงเสด็จแท่นแก้ว แต่งแง่งามเสร็จแล้ว
แนบเนื้ออิงอร ฯ

548 พี่เลี้ยงกรลูบเกล้า ยกเครื่องเสวยเทียบเข้า
แต่งตั้งเตรียมถวาย ฯ

549 สองสายสมรอ่อนไหว้ เตือนบพิตรเชิญไท้
ธิราชเจ้ากูเสวย ฯ

550 ชูคางเชยหน้าสร้วย เชิญอ่อนท้าวเสวยด้วย
พี่ร้าทั้งสอง ฯ

551 ของเสวยสวรรค์ไป่เพี้ยง เพราะพระนุชเนื้อเกลี้ยง
แนบเนื้อเรียมเสวย ฯ

552 ทรามรักเอยปากป้อน รสยิ่งรสฟ้าอ้อน
สวาทข้อนสงสาร ฯ

553 เสวยสำราญเสร็จแล้ว สองพระพี่เลี้ยงแก้ว
นบท้าวทูลเตือน ฯ

554 ตวันจะเลื่อนลับฟ้า จอมราชเจ้าอย่าช้า
อ่อนเอ้ยยามควร ฯ

โคลง 4

555 พระอวร บ ใคร่แคล้ว คลาเรียม
เรียมราชพิศสองเสงี่ยม ละห้อย
สามกษัตริย์เดือดแดเกรียม กรมสวาท แลนา
หน้าแนบหน้าค้อยค้อย คล่าวน้ำตาไหล ฯ

556 เอนดูสองอ่อนท้าว ทรามรัก ท่านนา
ก้มกราบลงกับตัก ท่านไท้
น้ำตาโสรจสรงพักตร์ แถวดั่ง ลงนา
ไห้บ่รู้กี่ไห้ สอื้นอาดูร ฯ

557 อ้าพระปิ่นเกล้าแผ่น ธรณินทร์
แต่แรกเรียมฟังยิน ข่าวไท้
จักกินบ่เปนกิน ครวญใคร่ พระนา
นอนบ่เปนนอนไข้ สวาทถ้าฟังสาร ฯ

558 บุญบลทุกเทพย์เจ้า จอมผา
ทั้งเทพย์พฤกษาสิง หมู่ไม้
ขอพระช่วยราชา เชิญสู่ สมนา
ลุลาภแล้วจักไหว้ ปู่เจ้าทุกสถาน ฯ

559 เงินทองกองโกฏิแก้ว ทูลถวาย
สารสอดงาทองควาย เผือกผู้
บุญบลร่นร้องขวาย ขวนรอด มานา
แม้บ่สมท้าวชู้ อย่าแล้มีผัว ฯ

560 จึ่งพระเสด็จเต้าแขก ทำขวัญ
รักไป่ทันถึงวัน ด่วนร้าง
ดังฤๅจะจากฉัน ใดดั่ง นี้นา
กรกอดองค์เจ้าช้าง ร่ำไห้หิวโหย ฯ

561 ระทดด้วยนุชน้อง ระทวยองค์ ท่านนา
ซรอนพระพักตร์ซบลง สอื้น
เหนือหลังสมบูรณ์บง กชมาศ กูเอย
มิใคร่เงยหน้าขึ้น จากเจ้าจอมสมร ฯ

562 เรียมสุขเสวยสุขเพี้ยง อมรินทร์ อ่อนเอย
ครั้นแรกเรียมฟังยิน ข่าวน้อง
บินลุพี่จักบิน มาสู่ นุชนา
มาบ่ได้ข่ายข้อง สวาทเพี้ยงเขาขัง ฯ

563 เมืองกว้างช้างม้าสู้ ละเสีย อ่อนเอย
เสียแม่เสียเมียมา สู่น้อง
เสียสนมดุจดวงพเยีย งามแง่ งามนา
มาแต่ตัวเข้าข้อง ข่ายท้าวทั้งสอง ฯ

564 พี่พบน้องเพี้ยงแต่ ยามเดียว
คือเชือกผสมสามเกลียว แฝดฝั้น
ดังฤๅจะพลันเหลียว คืนจาก เรียมนา
เจ้าจากเรียมจักกลั้น สวาทกลั้นใจตาย ฯ

565 มิรักแลจึ่งเจ้า จำไป จากนา
แม้ว่ารักฤๅไคล คลาศได้
เอโกเด็ดเดี่ยวไกล มาแต่ ตัวนา
เจ้าจะละเรียมไว้ ก่ำพร้าคนเดียว ฯ

566 ฟังคำจอมราชร้อน ฤๅวาย
มาจะตีตนตาย จุ่งแล้ว
พระไฉนว่าราญสาย ใจจาก พระนา
ฤๅใคร่ไกลพระแก้ว กึ่งเส้นเกศา ฯ

567 สองกษัตริย์สนองนาถถ้อย ไปมา
สูริยเรื่อยเรียงเวหา คลาศคล้อย
เขาเตือนราชชายา จักค่ำ พระเอย
ครั้นค่ำไส้ต้องถ้อย ใหญ่แล้เปนความ ฯ

โคลง 2

568 ไหว้สามกษัตริย์ ใช่ช้า จากแต่บัดเดี๋ยวอ้า
ค่ำไส้คืนสม เล่านา ฯ

569 พระตนกลมปิ่นเกล้า ช่วยว่าให้น้องเหน้า
ท่านท้าวเสด็จไป หนึ่งรา ฯ

570 โอ้อาไลยค่อยพร้อง เชิญพระนุชนิ่มน้อง
อ่อนผ้ายลีลา ก่อนเทอญ ฯ

571 สองธิดากราบไหว้ ชูพระพักตร์น้องไท้
จูบท้าวทั้งสอง สั่งนา ฯ

572 พักตราหมองสวาทไหม้ ไหว้บาทละห้อยไห้
ค่อยผ้ายลีลา ฯ

573 เหลียวหลังมาคะค้อย น่าเอนดูน้องน้อย
สั่งท้าวสนองสาร ฯ

574 อย่านานนักอยู่เกล้า เชิญบพิตรพระเจ้า
เร่งผ้ายหาเผือ ฯ

575 เรียมเจ็บเหลือที่พร้อง จักใคร่ไปด้วยน้อง
จากน้องเสมอตาย ฯ

ร่าย

576 พี่เลี้ยงถวายบังคม ประนมเชิญสองเสร็จ เสด็จถึงเกยทั้งสอง คานหามทองรับราช หมู่นางดาษบริพาร พี่รื่น ชาญเชิงแก้ ซ่อนแง่งำเงื่อนมิด ปิดประตูไว้เสร็จ โดยเสด็จ ถึงทวารใหญ่ ใส่กลว่าลืมเครื่อง เบื้องในรัตนไสยา แม่โรย มาจะไปดู จงเปิดประตูไว้ท่า ไปบช้าบหึง ถึงเรือนรมย์พิมาน ไขทวารออกไส้ ให้นางโรยอยู่เฝ้า นางรื่นเข้ารับราช สอง นายนาดมาตาม ยามค่ำคลุ้ม บ เห็นหน้า ลอบพิตรเจ้าหล้า กับ พี่เลี้ยงปลอมไป ฯ