ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม
» พระสูตร
พระไตรปิฎกฉบับประชาชน
เล่มที่ ๒๒
อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต
ปัญจมปัณณาสก์ หมวด ๕๐ ที่ ๕
พระไตรปิฎกเล่มนี้ แบ่งออกเป็น ๒ ตอน คือตอนที่ ๑ ชื่อปัญจกนิบาต ว่าด้วย ธรรมะจำนวน ๕ ตอนที่ ๒ ชื่อฉักกนิบาต ว่าด้วยธรรมะจำนวน ๖.
( แบ่งออกเป็น ๕ วรรค วรรคละประมาณ ๑๐ สูตร
วรรคที่ ๑ ชื่อกิมพิลวรรค ว่าด้วยพระ กิมพิละ.
วรรคที่ ๒ ชื่ออักโกสกวรรค ว่าด้วยผู้ด่า.
วรรคที่ ๓ ชื่อทีฆจาริกวรรค ว่าด้วยการเที่ยวไป ( เดพินทาง ) นาน.
วรรคที่ ๔ ชื่ออาวาสิกวรรค ว่าด้วยภิกษุผู้เป็นเจ้าถิ่น.
วรรคที่ ๕ ชื่อทุจจริตวรรค ว่าด้วยทุจจริต ).
- ตรัสแสดงธรรมะแก่พระกิมพิละ
- ตรัสว่า ภิกษุด่าบริภาษเพื่อนพรหมจารี
ผู้กล่าวร้ายพระอริยเจ้า
- ตรัสแสดงโทษของการจาริกไปนาน โดยไม่มีจุดหมาย
- ตรัสแสดงถึงภิกษุผู้เป็นเจ้าถิ่นที่ประกอบด้วยธรรม ๕
อย่างว่าเป็นผู้ไม่ควร สรรเสริญ
- ตรัสแสดงโทษของทุจจริต ๕ อย่าง
ปฐมปัณณาสก์ หมวด ๕๐ ที่ ๑
ทุติยปัณณาสก์ หมวด ๕๐ ที่ ๒
ทุติยปัณณาสก์ หมวด ๕๐ ที่ ๓
จตุตถปัณณาสก์ หมวด ๕๐ ที่ ๔
ปัญจมปัณณาสก์ หมวด ๕๐ ที่ ๕
ฉักกนิบาต ชุมนุมธรรมะที่มี ๖ ข้อ
ทุติยปัณณาสก์ หมวด ๕๐ ที่ ๒
หมวดนอกจาก ๕๐
พระสูตรที่ไม่จัดเข้าวรรค
