การเดินทางในสมัยกลาง

(The Middle Ages Travel)

สมัยกลางอยู่ในระหว่าง ค.ศ. 500 – ค.ศ. 1500 ในระยะนี้ ความเจริญรุ่งเรืองต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุโรปค่อนข้างหยุดชะงักทั้งนี้เพราะหลังจาอาณาจักรโรมันตะวันตกสูญเสียอำนาจ บ้านเมืองในยุโรปเกิดความไม่สงบ มีการแย่งชิงอำนาจระหว่างเมืองต่างๆ นอกจากนี้ก็ยังมี โจรผู้ร้ายชุกชุม ทั้งนี้เพราะขาดศูนย์กลางแห่งอำนาจ การเดินทางเพื่อการค้าขายและการท่องเที่ยวหยุดชะงักระยะหนึ่งเพราะไม่มีความปลอดภัย จนกระทั่งคริสต์ศตวรรษที่ 12 การเดินทางจึงมีความปลอดภัยอีกครั้งหนึ่ง (Mill, 1990 : 6)

สภาพของสังคมในยุคกลางเป็นสังคมปิด ระบบที่ใช้เรียก “ศักดินาสวามิภักดิ์” (Feudalism) ซึ่งเป็นรูปแบบความสัมพันธ์เชิงพึ่งพากันในระหว่างท้องถิ่น ระหว่างนาย (lord) กับผู้สวามิภักด์ (vassal) เพื่อความอยู่รอดท่ามกลางความไม่ปลอดภัยรอบด้าน ทางด้านการเมืองการปกครองเกิดภาวะสุญญากาศ ตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของคริสต์ศาสนา สถานที่พักที่เคยเปิดบริการให้แก่นักเดินทางที่หลากหลายทั่วทุกพื้นที่ในยุโรปต่างหยุดการประกอบธุรกิจเพราะไม่มีลูกค้ามาใช้บริการ เนื่องจากคำสอนของคริสต์ศาสนาในขณะนั้นสอนว่าการแสวงหาความสุขสำราญในโลกนี้ของมนุษย์เป็นสิ่งที่ไม่สมควรกระทำ มนุษย์สมควรใช้เวลาที่อยู่ในโลกนี้เพื่อคิดและปฏิบัติเพื่อศาสนา ด้วยความศรัทธาอย่างแท้จริง เพื่อจะได้รับผลตอบแทนในอาณาจักรแห่งพระเจ้า ซึ่งเป็นความสุขที่แท้จริงนิรันดรมากกว่า

ศูนย์กลางการค้าขายและการเดินทางได้เปลี่ยนจากศูนย์กลางที่กรุงโรมในอิตาลีเป็นเมืองสำคัญทางเอเชียตะวันตกเฉียงใต้ เมืองสำคัญที่เป็นศูนย์กลางของการค้าขายและการเดินทาง ได้แก่ กรุงคอนสแตนติโนเปิล (Constantinople) หรือเมืองอิสตันบูล (Istanbul) ในประเทศตุรกีปัจจุบัน จากการบันทึกของนักเดินทางชาวสเปน ในคริสต์ศตวรรษที่ 12 ได้กล่าวว่า กรุงคอนสแตนติโนเปิล ใหญ่โต หรูหรา เต็มไปด้วยพ่อค้าและสินค้าจากเปอร์เซีย อียิปต์ อินเดีย รุสเซีย และสเปน (คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2538 : 190)

กรุงแบกแดด (Baghdad) ในประเทศอิรัก (Iraq) ก็เป็นเมืองหนึ่ง ซึ่งเป็นศูนย์กลางการค้า การเดินทาง และศูนย์กลางของศาสนาอิสลาม กรุงแบกแดดเป็นที่รวมของสินค้าจากเอเชีย อาฟริกา และยุโรป

การเดินทางส่วนใหญ่ของประชาชนในยุคกลาง เป็นการเดินทางของนักเดินทางเฉพาะกลุ่มและเฉพาะวัตถุประสงค์ เช่น กลุ่มผู้มีอำนาจและกำลังทหารได้เดินทางไปทำสงครามครูเสด (Crusade) เพื่อช่วงชิงนครศักดิ์สิทธิ์ทางศาสนา คือ นครเยรูซาเลม คืนจากผู้ยึดครองที่นับถือศาสนาอิสลาม หรือกลุ่มศาสนิกชนที่เดินทางไปจาริกแสวงบุญที่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ