อารามวรรคที่ ๖

(วรรคว่าด้วยอาราม)

สิกขาบทที่ ๕ อารามวรรค

ปาจิตติยกัณฑ์

ห้ามพูดกีดกันภิกษุณีอื่น

นางภิกษุณีไปบิณฑบาตในตรอกแห่งหนึ่งในกรุงสาวัตถี.

เจ้าอขงบ้านนิมนต์ให้ฉันอาหาร แล้วสั่งให้บอกภิกษุณีอื่นให้มาบ้าง.

เธอคิดจะกีดกัน จึงพูดกับนางภิกษุณีอื่น ๆ ว่า ที่นั่นมีสุนัขร้าย มีโคดุ เป็นที่เฉอะแฉะ อย่าไปเลย.

ภายหลังความแตก เพราะนางภิกษุณีรูปอื่นไปทางตรอกนั้น ได้รับนิมนต์ให้ฉัน แล้วถูกต่อว่า ว่าเหตุไฉนนางภิกษุณีทั้งหลายจึงไม่มา.

เมื่อเขาทราบความก็พากันติเตียน.

พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบท ปรับอาบัติปาจิตตีย์แก่นางภิกษุณีผู้ตระหนี่สกุล (คือพูดกีดกันมิให้ภิกษุณีรูปอื่นไปสู่สกุล หรือแกล้งพูดติเตียนนางภิกษุณีด้วยกันให้เขาฟังเพื่อจะได้นิมนต์ตนแต่ผู้เดียว).

<< ย้อนกลับ || หน้าถัดไป >>

- ห้ามเข้าไปในวัดที่มีภิกษุโดยไม่บอกล่วงหน้า
- ห้ามด่าหรือบริภาษภิกษุ
- ห้ามบริภาษภิกษุณีสงฆ์
- ห้ามฉันอีกเมื่อรับนิมนต์หรือเลิกฉันแล้ว
- ห้ามพูดกีดกันภิกษุณีอื่น
- ห้ามจำพรรษาในอาวาสที่ไม่มีภิกษุ
- ห้ามการขาดปวารณาในสงฆ์สองฝ่าย
- ห้ามการขาดรับโอวาทและการขาดการอยู่ร่วม
- ห้ามการขาดถามอุโบสถและการไปรับโอวาท
- ห้ามให้บุรุษบีบฝี ผ่าฝี เป็นต้น

พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘