ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม
» พระสูตร
พระไตรปิฎกฉบับประชาชน
ชื่อภิกขุนีวิภังค์ (เป็นวินัยปิฎก)
สัตตรสกัณฑ์
(ว่าด้วยอาบัติสังฆาทิเสส ๑๗ สิกขาบท)
- ห้ามก่อคดีในโรงศาลกับคฤหัสถ์และนักบวช
- ห้ามให้บวชแก่หญิงที่เป็นโจร
- ห้ามเข้าบ้าน,ข้ามน้ำ, ค้างคืนแต่ผู้เดียว
- ห้ามสวดเปลื้องโทษโดยไม่บอกสงฆ์ที่สวดลงโทษ
- ห้ามรับของเคี้ยวของฉันจากมือบุรุษ
- ห้ามพูดจูงใจให้นางภิกษุณีประพฤติย่อหย่อน
- ห้ามพูดดูหมิ่นภิกษุณีสงฆ์เมื่อโกรธเคือง
- ห้ามพูดติเตียนเมื่อถูกลงโทษโดยธรรม
- ห้ามรวมกลุ่มกันประพฤติเสื่อมเสีย
- ห้ามพูดยุยงนางภิกษุณีผู้ประพฤติผิด
ปาราชิกกัณฑ์ (ว่าด้วยอาบัติปาราชิก ๘ สิกขาบท)
สัตตรสกัณฑ์
(ว่าด้วยอาบัติสังฆาทิเสส ๑๗ สิกขาบท)
นิสสัคคิยกัณฑ์ (ว่าด้วยอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์ ๓๐ สิกขาบท)
ปาจิตติยกัณฑ์ (ว่าด้วยอาบัติปาจิตตีย์ ที่ไม่ต้องสละสิ่งของ)
อันธการวรรคที่ ๒ (วรรคว่าด้วยเวลากลางคืน)
นัคควรรคที่ ๓ (วรรคว่าด้วยเรื่องเปลือยกาย)
ตุวัฏฏวรรคที่ ๔ (วรรคว่าด้วยการนอนร่วมกัน)
จิตตาคารวรรคที่ ๕ (วรรคว่าด้วยอาคารอันวิจิตร )
อารามวรรคที่ ๖ (วรรคว่าด้วยอาราม)
คัพภินีวรรคที่ ๗ (วรรคว่าด้วยหญิงมีครรภ์)
กุมารีภูตวรรคที่ ๘ (วรรคว่าด้วยหญิงสาวที่ยังไม่มีสามี)
ฉัตตุปาหนวรรคที่ ๙ (วรรคว่าด้วยร่มและรองเท้า)
ปาฏิเทสนียกัณฑ์ (ว่าด้วยอาบัติปาฏิเทสนียะ๘ สิกขาบท)
เสขิยกัณฑ์ (ว่าด้วยวัตรและมารยาทที่ภิกษุณีจะต้องศึกษา)
อธิกรณสมถะ (ว่าด้วยธรรมสำหรับระงับอธิกรณ์ ๗ อย่าง)
พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘
