ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม
» พระสูตร
พระไตรปิฎกฉบับประชาชน
ชื่อภิกขุนีวิภังค์ (เป็นวินัยปิฎก)
ปาจิตติยกัณฑ์
(ว่าด้วยอาบัติปาจิตตีย์ ที่ไม่ต้องสละสิ่งของ)
สิกขาบทที่ ๔ ลสุณวรรค
ปาจิตติยกัณฑ์
ห้ามใช้สิ่งที่ทำด้วยยางไม้
นางภิกษุณีมีความกำหนัดใ ช้สิ่งที่ทำด้วยยางไม้ใส่ในองค์กำเนิด.
พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบท ปรับอาบัติปาจิตตีย์แก่นางภิกษุณีผู้ทำเช่นนั้น.
(คำว่า ยางไม้ กินความถึงไม้, แป้ง, ดินเหนียว โดยที่สุด แม้ใบบัว-คำอธิบายท้ายสิกขาบท).
- ห้ามฉันกระเทียม
- ห้ามนำขนในที่แคบออก
- ห้ามใช้ฝ่ามือตบกันด้วยความกำหนัด
- ห้ามใช้สิ่งที่ทำด้วยยางไม้
- ห้ามชำระลึกเกิน ๒ ข้อนิ้ว
- ห้ามเข้าไปยืนถือน้ำและพัดในขณะที่ภิกษุกำลังฉัน
- ห้ามทำการหลายอย่างกับข้าวเปลือกดิบ
- ห้ามทิ้งของนอกฝานอกกำแพง
- ห้ามทิ้งของเช่นนั้นลงบนของเขียวสด
- ห้ามไปดูฟ้อนรำขับร้อง
ปาราชิกกัณฑ์ (ว่าด้วยอาบัติปาราชิก ๘ สิกขาบท)
สัตตรสกัณฑ์ (ว่าด้วยอาบัติสังฆาทิเสส ๑๗ สิกขาบท)
นิสสัคคิยกัณฑ์ (ว่าด้วยอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์ ๓๐ สิกขาบท)
ปาจิตติยกัณฑ์
(ว่าด้วยอาบัติปาจิตตีย์ ที่ไม่ต้องสละสิ่งของ)
อันธการวรรคที่ ๒ (วรรคว่าด้วยเวลากลางคืน)
นัคควรรคที่ ๓ (วรรคว่าด้วยเรื่องเปลือยกาย)
ตุวัฏฏวรรคที่ ๔ (วรรคว่าด้วยการนอนร่วมกัน)
จิตตาคารวรรคที่ ๕ (วรรคว่าด้วยอาคารอันวิจิตร )
อารามวรรคที่ ๖ (วรรคว่าด้วยอาราม)
คัพภินีวรรคที่ ๗ (วรรคว่าด้วยหญิงมีครรภ์)
กุมารีภูตวรรคที่ ๘ (วรรคว่าด้วยหญิงสาวที่ยังไม่มีสามี)
ฉัตตุปาหนวรรคที่ ๙ (วรรคว่าด้วยร่มและรองเท้า)
ปาฏิเทสนียกัณฑ์ (ว่าด้วยอาบัติปาฏิเทสนียะ๘ สิกขาบท)
เสขิยกัณฑ์ (ว่าด้วยวัตรและมารยาทที่ภิกษุณีจะต้องศึกษา)
อธิกรณสมถะ (ว่าด้วยธรรมสำหรับระงับอธิกรณ์ ๗ อย่าง)
พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘
