นิสสัคคิยกัณฑ์

(ว่าด้วยอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์ ๓๐ สิกขาบท)

ปัตตวรรค (วรรคว่าด้วยบาตร)

สิกขาบทที่ ๘ ปัตตวรรค

นิสสัคคิยกัณฑ์

ห้ามพูดติเตียนเมื่อถูกลงโทษโดยธรรม

ชนกลุ่มหนึ่งเรี่ยไรกันเพื่อทำข้าวยาคูถวายนางภิกษุณีทั้งหลาย (ในที่นี้ไม่ใช้คำว่า สงฆ์ ด้วยมุ่งหมายหมู่นางภิกษุณีที่ลำบากด้วยข้าวยาคู) แล้วฝากของไว้ที่บ้านพ่อค้าคนหนึ่ง เข้าไปหานางภิกษุณีทั้งหลาย สั่งว่า ถ้าต้องการข้าวยาคู ให้ไปเอาข้าวสารมาต้มเป็นข้าวยาคูบริโภค.

นางภิกษุณีทั้งหลายเอาของนั้นจ่ายแลกเภสัชมาบริโภค.

เขาทราบเข้าพากันติเตียน.

พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบท ปรับอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์แก่นางภิกษุณี ที่เอาของที่เขาประสงค์เจาะจงเพื่อประโยชน์อย่างหนึ่ง ถวายไว้แก่คณะนางภิกษุณี มาจ่ายแลกของอย่างอื่น. (ความต่างกันของสิกขาบทนี้ กับสิกขาบที่ ๖ ที่ ๗ อยู่ที่คณะกับสงฆ์ คณะหมายเอา ๒-๓ รูป สงฆ์หมายเอา ๔ รูปขึ้นไป).

<< ย้อนกลับ || หน้าถัดไป >>

- ห้ามสะสมบาตร
- ห้ามอธิษฐานจีวรนอกกาลและแจกจ่าย
- ห้ามชิงจีวรคืนเมื่อแลกเปลี่ยนกันแล้ว
- ห้ามขอของอย่างหนึ่งแล้วขออย่างอื่นอีก
- ห้ามสั่งซื้อของกลับกลอก
- ห้ามจ่ายของผิดวัตถุประสงค์เดิม
- ห้ามขอของมาจ่ายแลกของอื่น
- ห้ามพูดติเตียนเมื่อถูกลงโทษโดยธรรม
- ห้ามขอของของคณะมาจ่ายแลกของอื่น
- ห้ามขอของบุคคลมาจ่ายแลกของอื่น
- จีวรวรรค (วรรคว่าด้วยจีวร)

พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘