ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
นิยาย-เรื่องสั้น
ผมเกือบได้เป็น นักแต่งเพลงชื่อดังเสียแล้ว
เรื่องสั้น : ภูเกรียงไกร หน่อรักมิตร : เขียน
» บทน้ำจิ้ม
» อดีตว่าที่นักแต่งเพลง
» ก้าวที่ไม่กล้า
» ก้าวที่ไม่กลัว
» บทเพลงในถังขยะ
» แสงสว่างที่ปลายอุโมงค์
» ถึงที่หมาย
» เพลงแรก
» เพลงสุดท้าย
เพลงแรก
ทุกวันอังคาร พฤหัสฯ และวันอาทิตย์ช่วงเย็น พวกเราเหล่านักแต่งเพลงหน้าใหม่จะรวมตัวกันอยู่ในห้องพี่เอก พูดคุยแลกเปลี่ยนคำสนทนาฮาเฮ สาระสำคัญคือแนวทางการแต่งเพลง ทุกคำถามมีคำตอบและคำอธิบายโดยพี่เอกและนายกบโปรดิวเซอร์ นักแต่งเพลงที่ดีต้องเป็นนักเล่าเรื่องที่ดี การแต่งเพลงก็คือการเล่าเรื่องนั่นเอง แต่ในเวลาอันรวบรัดให้กระชับและสามารถสื่ออารมณ์ให้ผู้ฟังคล้อยตาม ทั้งหลายทั้งปวงโดยยึดการตลาดเป็นหลัก คือต้องขายได้และตรงตามกลุ่มเป้าหมาย มีการอ้างอิงยกตัวอย่างต่างๆนานา เป็นที่เข้าใจตรงกัน นี่คือธุรกิจเต็มรูปแบบเพื่อแสวงหาผลกำไรอย่างแท้จริง
เมโลดี้เพลงแรกมาพร้อมกับการแนะนำตัวอย่างเป็นทางการของศิลปินวงพีค นักร้องนำชื่อหลุน หน้าตาใช้ได้เลยทีเดียวอายุไม่น่าจะเกิน 20 ปี โจทย์ของเพลงนี้คือไม่เศร้า ไม่ตลก ที่สำคัญคือเป็นเพลงแรกที่จะใช้เปิดทางคลื่นวิทยุเพื่อโปรโมตศิลปินวงพีค
ทุกคนได้รับเทปเมโลดี้เพลงคนละตลับ ประมาณเพลงคาราโอเกะโดยในส่วนของเนื้อร้องใช้ออร์แกนเล่นโน๊ตแทน มีการเปิดให้ฟังพร้อมกันหนึ่งรอบเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็น โดยส่วนตัวรู้สึกตื่นเต้นมาก จากประสบการณ์การฟังเพลงมาทั้งชีวิตแอบจินตนาการไปเองว่าเพลงนี้จะต้องดังติดอันดับแน่ ด้วยที่แนวดนตรีเพราะมาก กระหายใคร่เขียนคำร้องใส่ลงไปยิ่งนัก...
กลับถึงบ้านแทบไม่เป็นอันทำอะไร ฟังแต่เทปตลับนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนั้น ชัดเจนที่เรียกว่ามีดนตรีอยู่ในหัวใจ จนเนื้อร้องค่อยๆสอดแทรกเข้ามา จากหนึ่งคำเป็นหนึ่งประโยค จากหนึ่งประโยคเป็นเป็นวรรคเป็นตอนเป็นท่อนเป็นเพลงหนึ่งเพลงในเวลาอันรวดเร็วแบบร้อนวิชา ตกแต่งขัดเกลาภาษาอีกเล็กน้อย จากที่มีดนตรีในหัวใจกลายเป็นเสียงเพลงก้องกังวานเข้ามาแทน ฟังแล้วฟังอีกซ้ำซากจ่อมจมอยู่อย่างนั้น เกิดเป็นนิมิตภาพเจ้าหลุนนักร้องนำวงพีคกับมิวสิควีดีโอเพลงแสนซึ้งที่ยากจะลืมเลือน
กระแสตอบรับดีมากในวันส่งงาน ทั้งพี่เอกและเพื่อนนักแต่งเพลงต่างชื่นชม วิพากษ์วิจารณ์ ภาษาสวยความหมายดี แต่ไม่เหมาะกับศิลปินซึ่งเป็นวัยรุ่น สรุปกันตรงๆเลยว่าไม่ผ่าน...
คลิกฟัง เพลง"ใจแกว่ง" ทำนองเพลงที่แต่ง
"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."