สุขภาพ ความงาม อาหารและยา สมุนไพร สาระน่ารู้ >>

อีโบลา

การแพร่โรค

โรคอีโบลาถูกนําเข้าสู่ ประชากรมนุษย์ผ่านการสัมผัสกับเลือด สิ่งคัดหลั่ง อวัยวะ หรือของเหลวชนิดอื่นจากร่างกายของสัตว์ที่ติดเชื้อ ในแอฟริกามีหลักฐานว่าการติดเชื้อเกิดขึ้นได้จากการจับต้องสัตว์ติดเชื้อได้แก่ ชิมแปนซี กอริลลา ค้างคาวผลไม้ ลิง แอนติโลปป่า และเม่น สัตว์เหล่านี้ อาจกำลังป่วยหรือพบเป็นซากอยู่ ในป่าทึบที่มีฝนตกมาก

จากนั้นโรคอีโบลาก็ แพร่ ระบาดไปในชุมชนโดยการแพร่ โรคจากคนสู่ คน การติดเชื้อเกิดจากการสัมผัสโดยตรง (ผ่านผิวหนังที่เป็นแผลหรือเยื่อชุ่ม) กับเลือด สิ่งคัดหลั่ง อวัยวะ หรือของเหลวชนิดอื่นจากร่างกายของผู้ติดเชื้อ และจากการสัมผัสโดยอ้อมกับสิ่งแวดล้อมต่าง ๆ ที่ปนเปื้อนด้วยของเหลวดังกล่าว พิธีฝังศพที่ผู้เข้าร่วมพิธีมีโอกาสสัมผัสร่างกายของผู้ตายโดยตรงมีบทบาทต่อการแพร่ โรคอีโบลา นอกจากนี้ ชายผู้หายป่วยด้วยโรคอีโบลาแล้วยังสามารถแพร่ เชื้อไวรัสผ่านน้ำอสุจิของเขาได้อีกนานถึง 7 สัปดาห์หลังหายจากโรค

บุคลากรผู้มีหน้าที่ให้การรักษาพยาบาลมักจะติดเชื้อในระหว่างให้การดูแลรักษาผู้ป่วยต้องสงสัยหรือผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันว่าเป็นโรคอีโบลา การติดเชื้อเช่นนี้ เกิดขึ้นจากการสัมผัสใกล้ชิดกับผู้ป่วยในขณะที่ละเลยวิธีปฏิบัติอย่างเข้มงวดตามมาตรการป้องกันไว้ก่อนเพื่อควบคุมการติดเชื้อ

ในกลุ่มคนงานที่ต้องสัมผัสลิงหรือหมูที่ติดเชื้อเรซตันอีโบลาไวรัสพบว่ามีหลักฐานของการติดเชื้อหลายรายในคนที่ไม่ มีอาการแสดงทางคลินิก ด้วยเหตุนี้ จึงดูเหมือนว่า เชื้อเรซตันอีโบลาไวรัสมีความสามารถน้อยกว่าอีโบลาไวรัสชนิดอื่น ๆ ในการก่อให้เกิดโรคในคนอย่างไรก็ตาม เนื่องจากหลักฐานเท่าที่มีในกรณีนี้ มีมาจากกลุ่มผู้ใหญ่ ชายที่สุขภาพดี จึงยังอาจเร็วเกินไปที่จะอ้างว่าเชื้อไวรัสนี้มีผลต่อสุขภาพของคนเช่นเดียวกันนี้ ในกลุ่มประชากรทุกกลุ่ม เช่นกลุ่มผู้มีภูมิคุ้มกันโรคอ่อนแอ กลุ่มผู้มีโรคประจําตัว กลุ่มสตรีมีครรภ์และกลุ่มเด็ก ยังต้องมีการศึกษาเกี่ยวกับเชื้อเรซตันอีโบลาไวรัสอีกมากก่อนจะบรรลุข้อสรุปที่แน่ ชัดเกี่ยวกับความสามารถก่อโรคและความร้ายแรงของเชื้อไวรัสชนิดนี้ในคน

การแพร่โรค
อาการและอาการแสดง
การวินิจฉัยโรค
วัคซีนและยารักษาโรค
การป้องกันและควบคุมโรค
การควบคุมการติดเชื้อในสถานพยาบาล
การตอบโต้สถานการณ์โดยองค์การอนามัยโลก