บทบาทของหนี้

ทั้งรัฐบาลและบริษัทขนาดใหญ่ระดมทุนด้วยการกู้เงิน (ก่อหนี้) มากกว่าเก็บภาษี (รัฐบาล) หรือขายหุ้น (บริษัท) มากขึ้น ๆ นอกจากนั้นการก่อหนี้ยังมีแนวโน้มเป็นหนี้ต่างประเทศมากขึ้น เมื่ออัตราส่วนของรายได้รัฐต้องถูกใช้ไปเพื่อชดใช้หนี้ต่างประเทศเพิ่มขึ้น เท่ากับว่ารัฐบาลต้องรับผิดชอบกับเจ้าหนี้มากกว่ากับประชาชนของประเทศตน นโยบายทางเลือกด้านอัตราแลกเปลี่ยน การคลัง และการค้าระหว่างประเทศ ยิ่งถูกกำหนดโดยผลประโยชน์ที่โยงกับเศรษฐกิจโลก กรณีของบริษัทธุรกิจก็ไม่ต่างกับรัฐบาล เมื่อก่อหนี้ต่างประเทศมากขึ้น ก็ไม่สามารถมีนโยบายเป็นอิสระของตนเอง การเงินจึงถูกแยกออกจากกระบวนการผลิต กลายเป็นอำนาจอิสระ มีบทบาทเหนือเศรษฐกิจจริง (real economy)

กระนั้นแล้ว อะไรคือตัวกำหนดการตัดสินใจของผู้ที่ควบคุมการเงิน? คำตอบคือ ผลได้ระยะสั้นที่สามารถบังเกิดทันทีทันใด มิใช่การคำนึงถึงผลได้จากพัฒนาการอุตสาหกรรมระยะยาว วิธีคิดตามแนวตลาดมุ่งไปที่ความสัมพันธ์เฉพาะ ช่วงระยะเวลาหนึ่ง ๆ ในสภาวะสถิต8 แต่วิธีคิดตามแนวพัฒนาการพิจารณาถึงการเปลี่ยนแปลงระยะยาวที่มีมิติด้านประวัติศาสตร์ เมื่อภาคการเงินมีอำนาจเหนือภาคเศรษฐกิจจริง ผลก็คือทั้งการสร้างงานและการลงทุนที่สร้างผลผลิตถูกทำลาย