วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

มหาชาติธรรมเทศน์
(ฉบับเมืองเพชร ร่ายโดย:   ชำนาญ นิลสุข)

กัณฑ์ที่ 1 กัณฑ์ที่ 2 กัณฑ์ที่ 3 กัณฑ์ที่ 4 กัณฑ์ที่ 5 กัณฑ์ที่ 6 กัณฑ์ที่ 7 กัณฑ์ที่ 8  กัณฑ์ที่ 9  กัณฑ์ที่ 10 กัณฑ์ที่ 11  กัณฑ์ที่ 12  กัณฑ์ที่ 13

กัณฑ์ที่ 13 (นครกัณฑ์)

กาพย์ยานี

ถึงกัณฑ์ที่สิบสาม หกองค์พงศ์ราชัน        ระหว่างทางถนน ชั้นช่ออรชร        อาคารร้านรวงเรียบ อาทรต้อนรับไท        ปี่แตรก็แห่โหม เปริดเปริงเสียงเทิ้งกลอง        มาถึงซึ่งนคร ลาพรตสู่พิธี        ยิ่งสุขส่วนพระองค์ คนที่ไม่มีกิน        ฝนแก้วเจ็ดประการ จึงองค์พงศ์ราชัน        บ้านใครได้รับคุณ ถือว่าฟ้าอาทร        นับตั้งแต่นั้นมา ศีลทานการกอบบุญ        จบสิ้นนครกัณฑ์ พิณพาทย์ทำเพลงลา        "สี่สิบแปดคาถา" เสร็จงานการเทศน์ธรรม์        องค์พระตถาคต ปรารภเรื่องพิรุณ        ประมวลถ้วนชาดก ยืนยันสมัญญา        ทรงเดชเวสสันดร ส่งให้ฝักใฝ่ธรรม        ฝนโบกขรพรรษ พุทธาธิบายระบิล       แต่งไว้ให้เป็นกาพย์ วรรณศิลป์ถิ่นธำรง

ขนานนาม "นครกัณฑ์" นิวัติถึงซึ่งพระนคร พราวอำพันพัตราภรณ์ แลลานหล้าล้วนมาลัย เป็นระเบียบธงไสว ในถนนคนเนืองนอง ประโคมเต้นเผ่นผยอง ร้องร่ำรื่นชื่นฤดี เวสสันดรราชฤๅษี อภิเษกเอกธานินทร์ ยิ่งพะวงทรงถวิล แผ่นดินนี้มีอนันต์ เกิดบรรดาลตกลงพลัน ป่าวประกาศราษฎร รัตน์พิรุณจากอัมพร จงเอาไว้ใช้ทำทุน ชาวพาราต่างการุณย์ หนุนนำสวัสดิ์พัฒนา เทศน์ทั้งวันต่อกันมา "กลองโยน" จบคำรบครัน พระลงมารับเครื่องกัณฑ์ เป็นวันที่มากมีคุณ ทรงเล่าบทมหาบุญ โบกขรพรรษคนศรัทธา เช่นชูชกกลับชาติมา "เทวทัต" อนรรถนำ สร้างชาติก่อนกุศลกรรม สำเร็จสุดพุทธภูมินทร์ บ่งอุบัติบนแผ่นดิน ก็สิ้นเสร็จสำเร็จลง พึงทราบตามความประสงค์ จงสุขสันต์ทั่วกันเทอญ ฯ