กัณฑ์ที่ 10 (สักบรรพ)

       "กัณฑ์สิบสักบรรพ"      พระอินทร์กลายกลับ      ร่างเป็นพราหมณ์พลัน      ทูลขอมัทรี
ฤๅษีเวสสันดร์       พระทัยใฝ่ธรรม์      พระราชทาน
       เกิดอัศจรรย์      ทั่วโลกโลกันต์      เกิดอาธกาล      ส่ำสัตว์เริงร้อง
กึกก้องหิมพานต์      ฟ้าดินบรรดาล       ทั่วสวรรค์ชั้นพรม
       อนุโมทนา      ปรมัตถมหา      ทานอันอุดม      ยิ่งใหญ่ในหล้า
พรรณนานิยม      สุดทางสร้างสม      สัมโพธิญาณ
       อินทรพราหมณ์เลื่อมใส      ศรัทธาท้าวไท      ให้ภริยาทาน      กล่าวคืนมัทรี
สดศรีสะคราญ      แก่พระภูบาล      สืบสานบารมี
       แจ้งความประสงค์      ซึ่งแปลงพระองค์      มาขอมัทรี      ให้พระเวสสันดร
ขอพรดีดี     อย่างมากควรมี      เพียงแปดประการ
       พระขอปฐมพร      ให้พระบิดา      สิ้นโกรธบันดาล      ให้ปล่อยนักโทษ
เหี้ยมโหดฮึกหาญ      คนมารับทาน      เมื่อขึ้นครองนคร
       อย่าให้ใฝ่ฝัก      ในการร่วมรัก      สมัครสโมสร      โอรสธิดา
พราหมณ์พาสัญจร      ขอให้บังอร      อายุยืนนาน
       กลับกรุงสีพี      ฝนแก้วมณี      ทั้งเจ็ดประการ      ให้ตกลงมา      ดังฟ้าบรรดาล
เงินทองทำทาน      อย่างพร่องพระคลัง
       ในชาติเบื้องหน้า      ขอเป็นเจ้าฟ้า      ศรัทธาประทัง      ให้ได้ออกบวช
ผนวชสรณัง       ข้ามพ้นวนวัง      สังสารสมประสงค์
       พระอินทร์ประสาท      พรตามความราช      ตั้งเจตจำนง      ลากลับวิมาน
เทพสถานธำรง      สักบรรพจบลง      พิณพาทย์ทำเพลง
       "เพลงกลม" พลันกลับ      องค์เดียวเลี้ยวลับ      สดับวังเวง      ประเคนเครื่องกัณฑ์
คุยกันครื้นเครง      บรรโลมบรรเลง      "สี่สิบสามคาถา"