ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม
» พระสูตร
พระไตรปิฎกฉบับประชาชน
ชื่อมหาวิภังค์ (เป็นวินัยปิฎก)
สหธัมมิกวรรค
วรรคว่าด้วยการว่ากล่าวถูกต้องตามธรรม
สิกขาบทที่ ๑๒ สหธัมมิกวรรค ในปาจิตติยกัณฑ์
ห้ามน้อมลาภสงฆ์มาเพื่อบุคคล
ภิกษุฉัพพัคคีย์รู้ว่าเขาเตรียมจีวรไว้ถวายแก่สงฆ์ ไปพูดให้เขาถวายแก่ภิกษุ (ที่เป็นพรรคพวกของตน) เขาไม่ยอม เธอก็พูดแค่นได้จนเขารำคาญ ต้องถวายไป พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบทว่า ภิกษุน้อมลาภที่เขากะว่าจะถวายแก่สงฆ์ไปเพื่อบุคคล ต้องปาจิตตีย์.
- ห้ามพูดไถลเมื่อทำผิดแล้ว
- ห้ามกล่าวติเตียนสิกขาบท
- ห้ามพูดแก้ตัวว่าเพิ่งรู้ว่ามีในปาฏิโมกข์
- ห้ามทำร้ายร่างกายภิกษุ
- ห้ามเงื้อมือจะทำร้ายภิกษุ
- ห้ามโจทภิกษุด้วยอาบัติสังฆาทิเสสไม่มีมูล
- ห้ามก่อความรำคาญแก่ภิกษุอื่น
- ห้ามแอบฟังความของภิกษุผู้ทะเลาะกัน
- ให้ฉันทะแล้วห้ามพูดติเตียน
- ขณะกำลังประชุมสงฆ์ ห้ามลุกไปโดยไม่ให้ฉันทะ
- ร่วมกับสงฆ์ให้จีวรแก่ภิกษุแล้ว ห้ามติเตียนภายหลัง
- ห้ามน้อมลาภสงฆ์มาเพื่อบุคคล
นิสสัคคิยกัณฑ์
โกสิยวรรค
ปัตตวรรค
เตรสกัณฑ์
ปาจิตติยกัณฑ์
โอวาทวรรค
โภชนวรรค
อเจลกวรรค
สุราปานวรรค
สัปปาณกวรรค
สหธัมมิกวรรค
รตนวรรค
ปาฏิเทสนียกัณฑ์
เสขิยกัณฑ์
สารูป
โภชนปฏิสังยุต
ธัมมเทสนาปฏิสังยุต
ปกิณณกะ
พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘
