ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม
» พระสูตร
พระไตรปิฎกฉบับประชาชน
ชื่อมหาวิภังค์ (เป็นวินัยปิฎก)
สหธัมมิกวรรค
วรรคว่าด้วยการว่ากล่าวถูกต้องตามธรรม
สิกขาบทที่ ๗ สหธัมมิกวรรคในปาจิตติยกัณฑ์
ห้ามก่อความรำคาญแก่ภิกษุอื่น
ภิกษุพวก ๖ แกล้งพูดให้ภิกษุพวก ๑๗ กังวลสงสัยว่า เมื่อบวชอายุจะไม่ครบ ๒๐ จริง ถ้าเช่นนั้นก็คงไม่เป็นพระ ภิกษุพวก ๑๗ ร้องไห้ พระผูมีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบทว่า ภิกษุแกล้งก่อความรำคาญแก่ภิกษุ ด้วยคิดว่า ความไม่สบายจักมีภิกษุนั้น แม้เพียงครู่หนึ่ง มุ่งเพียงเท่านั้น มิได้มุ่งเหตุอื่น ต้องปาจิตตีย์.
- ห้ามพูดไถลเมื่อทำผิดแล้ว
- ห้ามกล่าวติเตียนสิกขาบท
- ห้ามพูดแก้ตัวว่าเพิ่งรู้ว่ามีในปาฏิโมกข์
- ห้ามทำร้ายร่างกายภิกษุ
- ห้ามเงื้อมือจะทำร้ายภิกษุ
- ห้ามโจทภิกษุด้วยอาบัติสังฆาทิเสสไม่มีมูล
- ห้ามก่อความรำคาญแก่ภิกษุอื่น
- ห้ามแอบฟังความของภิกษุผู้ทะเลาะกัน
- ให้ฉันทะแล้วห้ามพูดติเตียน
- ขณะกำลังประชุมสงฆ์ ห้ามลุกไปโดยไม่ให้ฉันทะ
- ร่วมกับสงฆ์ให้จีวรแก่ภิกษุแล้ว ห้ามติเตียนภายหลัง
- ห้ามน้อมลาภสงฆ์มาเพื่อบุคคล
นิสสัคคิยกัณฑ์
โกสิยวรรค
ปัตตวรรค
เตรสกัณฑ์
ปาจิตติยกัณฑ์
โอวาทวรรค
โภชนวรรค
อเจลกวรรค
สุราปานวรรค
สัปปาณกวรรค
สหธัมมิกวรรค
รตนวรรค
ปาฏิเทสนียกัณฑ์
เสขิยกัณฑ์
สารูป
โภชนปฏิสังยุต
ธัมมเทสนาปฏิสังยุต
ปกิณณกะ
พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘
