ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>

บทกวี

ความทรงจำที่เศร้าหมอง

จอมยุทธ : กรีดสาย

อ่านหน้า » | หน้าแรก | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19

หน้า 4

เท่าที่พอจะหยั่งรู้ได้
ฉันไม่เป็นที่ต้องการในชีวิตใครบางคน

และเท่าที่พอจะทำได้
คือไปเสียจากชีวิตใครคนนั้น

ไปจากช่วงชีวิตที่ดีที่สุดของฉัน
ไปจากสายตาที่ว่างเปล่า
และความรู้สึกที่ไม่รักฉันอีกแล้ว

ที่ผ่านมาถ้ามันจะไม่มีความหมายสำหรับใคร
ก็ขอให้ฉันได้โอบกอดมันลงลงนรกไปด้วยเถิด

« ย้อนกลับ | หน้าถัดไป »

---

เกี่ยวกับผู้เขียน »

"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."