ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>

บทกวี

ความทรงจำที่เศร้าหมอง

จอมยุทธ : กรีดสาย

อ่านหน้า » | หน้าแรก | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19

หน้า 11

ที่เห็นและเป็นอยู่ฉันก็แค่อ่อนแอ
และรับสภาพตัวเองไม่ได้
ก็แค่นั้น...

ฉันมีสิทธิ์ที่เป็นเช่นนี้...
หรือต้องให้แสดงออกด้วยการร้องร่ำคร่ำครวญ

ไม่หรอก...
ฉันคงจะทำถึงเพียงนั้นไม่ได้
เพราะรู้ดีว่ามันไม่เกิดประโยชน์อันใดเลย

น้ำตาฉัน...
มันไหลออกมาจากตาฉัน
มิได้เอ่อล้นมาจากหัวใจของใคร

« ย้อนกลับ | หน้าถัดไป »

---

เกี่ยวกับผู้เขียน »

"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."