ศาสนา ลัทธิ ความเชื่อ นิกาย พิธีกรรม
» พระสูตร
พระไตรปิฎกฉบับประชาชน
ชื่อมหาวิภังค์ (เป็นวินัยปิฎก)
สัปปาณกวรรค
วรรคว่าด้วยสัตว์มีชีวิต
สิกขาบทที่ ๘ สัปปาณกวรรค
ในปาจิตติยกัณฑ์
ห้ามกล่าวตู่พระธรรมวินัย
ภิกษุอริฏฐะผู้เคยฆ่าแร้งมาก่อน มีความเห็นผิด กล่าวตู่พระธรรมวินัย พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบท ใจความว่า เมื่อมีภิกษุกล่าวตู่พระธรรมวินัย ภิกษุทั้งหลายพึงห้ามปราม ถ้าไม่เชื่อฟังสงฆ์พึงสวดประกาศ เพื่อให้เธอละเลิกเสีย สวดประกาศครบ ๓ ครั้ง ยังไม่เชื่อฟัง ต้องปาจิตตีย์.
- ห้ามฆ่าสัตว์
- ห้ามใช้น้ำมีตัวสัตว์
- ห้ามรื้อฟื้นอธิกรณ์ที่ชำระเป็นธรรมแล้ว
- ห้ามปกปิดอาบัติชั่วหยาบของภิกษุอื่น
- ห้ามบวชบุคคลอายุไม่ถึง ๒๐
- ห้ามชวนพ่อค้าผู้หนีภาษีเดินทางร่วมกัน
- ห้ามชวนผู้หญิงเดินทางร่วมกัน
- ห้ามกล่าวตู่พระธรรมวินัย
- ห้ามคบภิกษุผู้กล่าวตู่พระธรรมวินัย
- ห้ามคบสามเณรผู้กล่าวตู่พระธรรมวินัย
นิสสัคคิยกัณฑ์
โกสิยวรรค
ปัตตวรรค
เตรสกัณฑ์
ปาจิตติยกัณฑ์
โอวาทวรรค
โภชนวรรค
อเจลกวรรค
สุราปานวรรค
สัปปาณกวรรค
สหธัมมิกวรรค
รตนวรรค
ปาฏิเทสนียกัณฑ์
เสขิยกัณฑ์
สารูป
โภชนปฏิสังยุต
ธัมมเทสนาปฏิสังยุต
ปกิณณกะ
พระวินัยเล่มที่ ๑
พระวินัยเล่มที่ ๒
พระวินัยเล่มที่ ๓
พระวินัยเล่มที่ ๔
พระวินัยเล่มที่ ๕
พระวินัยเล่มที่ ๖
พระวินัยเล่มที่ ๗
พระวินัยเล่มที่ ๘
