ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
บทกวี
ธรรมนูญนรก
ปรัชญาเถื่อน โดย :: สารถี แห่งลุ่มแม่น้ำเพชร
นารีพิฆาต
พระธรรมวินัย......
ไม่อาจกักขังกามกิเลสแห่งเพศบรรพชิต
เมื่อนางแพศยาในคาบพุทธมามะกะ
....กัดกินผลไม้ต้องห้าม
สมสู่ร่วมประเวณีกับพระภิกษุ
อย่างไร้ซึ่งความละอายต่อบาป
บุรุษใต้ผ้าเหลืองต้องอธิกรณ์
....อาบัติปราชิก
เป็นสมีนอกรีตจอมลวงโลก
....จำเลยสังคม
แต่มารร้ายผู้ผุดขึ้นมาจากนรก
เพื่อให้ร้ายพระศาสนา
กลับลอยนวลเชิดหน้าอยู่ในสังคมแห่งนี้
สังคมที่เอนเอียงไปตามแกนโลก
สังคมที่มองข้ามต้นแหล่งแห่งปลายเหตุ.
» คำนำ
» นักเสี่ยงโชค
» คำนึงในป่าช้า
» คนล้มลุก
» มายา
» เปลือยชีวิต
» ฮิตเลอร์
» เส้นตาย
» มนุษยโทษ
» อนุบาลชีวิต
» เพียงผงธุลีดิน
» ดุลยภาพ
» กาลิเลโอ
» ธรรมนูญนรก
» ทาสที่รอการปลดปล่อย
» บันทึกถึงคนตาย
» อำนาจใจมือโจร
» เงินตกกะทะทองแดง
» สัตว์สงคราม
» ถามหาชีวิต
» มะเนอร์ปลอ-คอมูร่า
» คำรามแห่งสันติภาพ
» มหานครแห่งเทพ
» ฉากสังคม
» เขาพระวิหาร
» ลกูแม่
» ปริศนาบนฝ่ามือ
» นารีพิฆาต
» งามหน้า
» จอมขมังเวทย์
» แผ่นดินวิปริต
» สัญชาตญาณดิบ
» คิดถึง
» แอบรัก
» มนุษย์แปรรูป
"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."