ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
บทกวี
ธรรมนูญนรก
ปรัชญาเถื่อน โดย :: สารถี แห่งลุ่มแม่น้ำเพชร
คนล้มลุก
ท่านผู้ทรงเกียรติ
เบื้องหน้าท่านนั่น "คนล้ม"
เขากำลังท้อแท้เหนื่อยหน่ายและสิ้นหวัง
เราขอให้ท่านทั้งหลาย
โปรดดูถูกเหยียดหยาม
และยกเท้าก้าวข้ามเขาไป
เพื่อที่เขาจะได้ลุกขึ้นมาอีกครั้ง
ด้วยกำลังทั้งหมดที่เหลืออยู่
บนลำแข้งของตนเอง
แต่อย่าได้แปลกใจ
ถ้าเขาจะวิ่งนำหน้าทุกคนไป.
» คำนำ
» นักเสี่ยงโชค
» คำนึงในป่าช้า
» คนล้มลุก
» มายา
» เปลือยชีวิต
» ฮิตเลอร์
» เส้นตาย
» มนุษยโทษ
» อนุบาลชีวิต
» เพียงผงธุลีดิน
» ดุลยภาพ
» กาลิเลโอ
» ธรรมนูญนรก
» ทาสที่รอการปลดปล่อย
» บันทึกถึงคนตาย
» อำนาจใจมือโจร
» เงินตกกะทะทองแดง
» สัตว์สงคราม
» ถามหาชีวิต
» มะเนอร์ปลอ-คอมูร่า
» คำรามแห่งสันติภาพ
» มหานครแห่งเทพ
» ฉากสังคม
» เขาพระวิหาร
» ลกูแม่
» ปริศนาบนฝ่ามือ
» นารีพิฆาต
» งามหน้า
» จอมขมังเวทย์
» แผ่นดินวิปริต
» สัญชาตญาณดิบ
» คิดถึง
» แอบรัก
» มนุษย์แปรรูป
"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."