ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
บทกวี
ธรรมนูญนรก
ปรัชญาเถื่อน โดย :: สารถี แห่งลุ่มแม่น้ำเพชร
เส้นตาย
มนุษย์ผู้พิชิต
ใช้เวลานานนับปีเกาะติดเปลือกโลก
โคจรรอบดวงอาทิตย์
ผ่านฝนร้อนหนาว
ทุกก้าวย่างต้องฝ่าฟันอุปสรรคขวากหนาม
ทุกลมหายใจเข้าออกคือการต่อสู้ดิ้นรน
กระเสือกกระสนปีนป่าย
ตะเกียกตะกายเพื่อให้รอดอยู่
....ชีวิตถูกแขวนไว้กับเส้นด้าย
บนเส้นทางที่โรยไว้ด้วยกลีบกิเลส
ที่สุดจุดหมาย....
ความตายคือปลายเส้นชัย
....ที่ต้องไปให้ถึง.
» คำนำ
» นักเสี่ยงโชค
» คำนึงในป่าช้า
» คนล้มลุก
» มายา
» เปลือยชีวิต
» ฮิตเลอร์
» เส้นตาย
» มนุษยโทษ
» อนุบาลชีวิต
» เพียงผงธุลีดิน
» ดุลยภาพ
» กาลิเลโอ
» ธรรมนูญนรก
» ทาสที่รอการปลดปล่อย
» บันทึกถึงคนตาย
» อำนาจใจมือโจร
» เงินตกกะทะทองแดง
» สัตว์สงคราม
» ถามหาชีวิต
» มะเนอร์ปลอ-คอมูร่า
» คำรามแห่งสันติภาพ
» มหานครแห่งเทพ
» ฉากสังคม
» เขาพระวิหาร
» ลกูแม่
» ปริศนาบนฝ่ามือ
» นารีพิฆาต
» งามหน้า
» จอมขมังเวทย์
» แผ่นดินวิปริต
» สัญชาตญาณดิบ
» คิดถึง
» แอบรัก
» มนุษย์แปรรูป
"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."