ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>

บทกวี

ธรรมนูญนรก

ปรัชญาเถื่อน โดย :: สารถี แห่งลุ่มแม่น้ำเพชร

อนุบาลชีวิต

สถานสงเคราะห์คนชรา
ศูนย์รวมชีวิตไร้ค่าจากสถาบันครอบครัว
สุสานคนเป็น
แหล่งทรัพยากรชีวิตที่ถูกทอดทิ้ง
อาณาจักรสุดท้ายของปูชนียบุคคล
แดนสนธยาของคนหนังเหนียว
พิพิธภัณฑ์ชีวิตที่ถูกหมางเมิน
อนุสรณ์สถานแห่งความอกตัญญู
อนุสาวรีย์แห่งการเนรคุณ.

---

« ย้อนกลับ | หน้าถัดไป »

» คำนำ
» นักเสี่ยงโชค
» คำนึงในป่าช้า
» คนล้มลุก
» มายา
» เปลือยชีวิต
» ฮิตเลอร์
» เส้นตาย
» มนุษยโทษ
» อนุบาลชีวิต
» เพียงผงธุลีดิน
» ดุลยภาพ
» กาลิเลโอ
» ธรรมนูญนรก
» ทาสที่รอการปลดปล่อย
» บันทึกถึงคนตาย
» อำนาจใจมือโจร
» เงินตกกะทะทองแดง
» สัตว์สงคราม
» ถามหาชีวิต
» มะเนอร์ปลอ-คอมูร่า
» คำรามแห่งสันติภาพ
» มหานครแห่งเทพ
» ฉากสังคม
» เขาพระวิหาร
» ลกูแม่
» ปริศนาบนฝ่ามือ
» นารีพิฆาต
» งามหน้า
» จอมขมังเวทย์
» แผ่นดินวิปริต
» สัญชาตญาณดิบ
» คิดถึง
» แอบรัก
» มนุษย์แปรรูป

---

เกี่ยวกับผู้เขียน »

"ถ้าการที่ได้ใช้ชีวิตในแบบฉบับของตัวเอง คือคำว่าประสบความสำเร็จ ความพอเพียงคือความสุขแท้จริงที่จีรังยั่งยืนเป็นหมื่นปี หมื่นๆ ปี ทั้งยาจก นักปราชญ์ ราชบัณฑิต ยากดีมีจน สองมือว่างเปล่าถ้าไม่ไขว่คว้าไว้ ก็เกรงว่าจะทุรนทุรายตายเปล่าเป็นแน่นอน..."