เห็นแก่ลูก

ผู้ทรงพระราชนิพนธ์ คือ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6
ทรงใช้พระนามแฝงว่า พระขรรค์เพชร
ลักษณะคำประพันธ์ บทละครพูดขนาดสั้น

นายล้ำ(ทิพเดชะ) เพื่อนเก่าของพระยาภักดีนฤนาถต้องโทษถูกจำคุกเป็นเวลาสิบปี เมื่อพ้นโทษก็ไปค้าขายฝิ่นกับจีนกิมจีนเง็กที่พิษณุโลก ในที่สุดก็ถูกจับกุมส่วนนายล้ำหมอความช่วยให้พ้นคดี นายล้ำหมดตัว จึงคิดมาบอกความจริงกับลูกว่าตนคือพ่อของแม่ลออ เพื่อหวังพึ่งพิงลูกซึ่งกำลังจะแต่งงานกับนายทองคำลูกเจ้าคุณรณชิต ซึ่งมีฐานะดี นายล้ำจึงมาหาพระยาภักดีเพื่อขอพบแม่ลออซึ่งแม่นวลภรรยานายล้ำ มาฝากฝังให้พระยาภักดีในฐานะคนที่เคยรักกัน ดูแลก่อนที่นางจะเสียชีวิต พระยาภักดีเตือนนายล้ำไม่ให้บอกความจริงแก่แม่ลออเพราะเกรงว่า จะทำให้แม่ลออต้องอับอายและถูกสังคมรังเกียจ นายล้ำไม่เชื่อ พระยาภักดีจึงยื่นข้อเสนอให้เงินหนึ่งร้อยชั่ง นายล้ำก็ไม่รับ พระยาภักดีโกรธหยิบแส้หางม้าเพื่อจะฟาดนายล้ำ พอดีแม่ลออกลับมา และเข้ามาทักทายนายล้ำ และคุยถึงพ่อของเธอที่พระยาภักดีบอกว่าตายไปแล้ว ว่าเป็นคนดี ใครบอกว่าเป็นคนไม่ดีจะไม่ยอมเชื่อเด็ดขาด นายล้ำเกิดความรู้สึกผิดชอบชั่วดี จึงเปลี่ยนจาก ”ความเห็นแก่ตัว” เป็น ”ความเห็นแก่ลูก” จึงไม่บอกความจริง และได้มอบแหวนของแม่นวลฝากพระยาภักดีให้แก่แม่ลออเป็นของรับไหว้และพระยาภักดีได้มอบรูปถ่ายแม่ลออ ให้นายล้ำ นายล้ำก็ลาจากไปอย่างเงียบๆ

เห็นแก่ลูก
พระอภัยมณี ตอน พระอภัยมณีหนีผีเสื้อสมุทร
พระบรมราโชวาท
อิศรญาณภาษิต
บทพากย์เอราวัณ