การฟ้องคดีเพื่อเรียกร้องค่าเสียหายเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม

1. บุคคลผู้ก่อให้เกิดความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อมนั้น อาจมีผลต้องรับผิดทางแพ่งหรือทางอาญาอย่างใดอย่างหนึ่งหรือควบคู่กันไป

2. อำนาจฟ้องคดีเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมในทางอาญานั้น พนักงานอัยการและผู้เสียหายเท่านั้นที่มีอำนาจฟ้องคดีอาญาต่อศาล ส่วนอำนาจฟ้องคดีเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมในทางแพ่งนั้น อยู่ภายใต้บังคับของประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 55

3. บทบัญญัติมาตรา 420 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์อาจจะนำมาใช้ในการเรียกร้องค่าเสียหายประเภทต่างๆ ได้เกือบทั้งหมด ซึ่งรวมความถึงความเสียหายทางสิ่งแวดล้อมด้วย

4. หลักเกณฑ์สำคัญที่จะก่อให้เกิดความรับผิดซานละเมิด ได้แก่ การกระทำของบุคคล (รวมถึงนิติบุคคล) โดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อโดยผิดกฎหมายที่ก่อให้เกิดความเสียหายต่อบุคคลอื่น ซึ่งจะเป็นผลจากการกระทำของบุคคลนั้น

อำนาจในการฟ้องคดีเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม

นายวินัยเดินทางมาพบว่าฟาร์มเลี้ยงสุกรปล่อยน้ำเสียและของเสียต่างๆลงสู่ลำห้วยจนน้ำเกิดการเน่าเหม็น และชาวบ้านบริเวณนั้นไม่สามารถใช้ประโยชน์จากลำน้ำในห้วยได้เหมือนเช่นเคย นายวินัยไม่สามารถฟ้องคดีเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนได้เพราะกรณีไม่ปรากฏว่ามีบุคคลใดมาโต้แย้งสิทธิของนายวินัยแต่อย่างใด (คือนายวินัยไม่ได้เป็นผู้ได้รับความเดือดร้อนเสียหายโดยตรง)

กฎหมายที่จะนำมาฟ้องคดีเพื่อการเรียกร้องค่าเสียหาย

การเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนจากความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมจะต้องมีหลักเกณฑ์ซึ่งถือว่าเป็นการละเมิดตามกฏหมายดังต่อไปนี้ คือ

1. มีการกระทำของบุคคล
2. การกระทำนั้นเป็นการกระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อ
3. การกระทำนั้นเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมาย
4. การกระทำนั้นเป็นเหตุให้เกิดความเสียหายต่อบุคคลอื่น
5. ความเสียหายนั้นเป็นผลจากการกระทำของบุคคลนั้น

ทฤษฎีเกี่ยวกับการเรียกร้องค่าสินไหมทดแทน

การก่อให้เกิดความเสียหายทางด้านสิ่งแวดล้อม

กองทุนทดแทนความเสียหายเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม