ประวัติศาสตร์-ความเป็นมา จังหวัดหนองคาย

พื้นที่จังหวัดหนองคาย อยู่ในบริเวณลุ่มแม่น้ำโขงตอนกลาง ซึ่งประกอบด้วย เมืองเวียงจันทน์ จังหวัดเลย จังหวัดหนองบัวลำพู และจังหวัดอุดรธานี มีหลักฐานการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์มาตั้งแต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์ต่อเนื่องมาจนถึงยุคปัจจุบัน

บริเวณบุ่งทามแถบหนองคาย มีร่องรอยและหลักฐานทั้งในรูปวัตถุ และตำนาน วรรณกรรม อยู่เป็นอันมาก เล่าสืบทอดกันมา เช่นตำนาน พระอุรังคธาตุ กล่าวถึงปฐมกัลป์พญานาคผู้ขุดแม่น้ำโขง ชี มูล ทั้งสร้างนครเวียงจันทน์ด้วย ตำนาน ท้าวผาแดง-นางไอ่ ท้าวขูลู-นางอั้ว ท้าวบารส-นางอุสา ท้าวสินไซ ท้าวสีทน-มโนห์รา

ในสมัยอาณาจักรล้านช้างรุ่งเรือง พระเจ้าไชยเชษฐาได้ย้ายราชธานีจากหลวงพระบางมายังเวียงจันทน์ เมื่อปี พ.ศ. 2103 แล้วทรงทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา ได้บูรณะปฏิสังขรณ์ พระธาตุสำคัญที่เคยกล่าวไว้ในตำนานตั้งแต่โบราณ มีศิลปวัตถุสถานที่ผสมผสานกัน ระหว่างแบบล้านนากับแบบล้านช้าง เช่น พระเจ้าองค์ตื้อ เป็นศิลปะล้านนา สร้างเมื่อปี พ.ศ. 2165

พ.ศ. 2322 ในรัชสมัยสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี สมเด็จเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึก และเจ้าพระยาสุรสีย์เป็นแม่ทัพ ได้ชัยชนะเมืองเวียงจันทน์ ประชาชนจำนวนมากของเมืองเวียงจันทน์หนีสงครามแตกฉานซ่านเซ็น บางพวกก็ถูกกวาดต้อนเข้ามาตั้งหลักแหล่งในหัวเมืองชั้นใน อันได้แก่หัวเมืองภาคกลาง เช่น จังหวัดสุพรรณบุรี จังหวัดนครปฐม จังหวัดราชบุรี จังหวัดสระบุรี และจังหวัดลพบุรี เป็นต้น ส่วนที่เหลือก็ตั้งชุมชนอยู่บริเวณเมืองพานพร้าว เมืองเวียงคุก เมืองปะโค และเมืองโพนพิสัย (ในสมัยก่อนเรียกว่า เมืองโพนแพน ซึ่งปัจจุบันออกเสียงว่า โพนแพง) ครั้นเมื่อผู้คนหายตื่นตระหนกกับศึกสงครามแล้ว ชาวเมืองเวียงจันทน์ก็อพยพกลับภูมิลำเนาเดิม

|| อ่านต่อ >>>

จังหวัด » กาฬสินธุ์ ขอนแก่น ชัยภูมิ นครพนม นครราชสีมา บุรีรัมย์ บึงกาฬ มหาสารคาม มุกดาหาร ยโสธร ร้อยเอ็ด เลย ศรีสะเกษ สกลนคร สุรินทร์ หนองคาย หนองบัวลำภู อำนาจเจริญ อุดรธานี อุบลราชธานี