พุทธภาษิต

สานิ กมฺมานิ นยนฺติ ทุคฺคตึ       กรรมของตนย่อมนำไปสู่ทุคติ

สุกรํ สาธุนา สาธุ      ความดี อันคนดีย่อมทำได้ไม่ยาก

สาธุ ปาเปน ทุกฺกรํ         อันความดี คนชั่วย่อมทำได้ยาก

กาลานุรูปํ ว ธุรํ นิยุญฺเช      พึงประกอบธุระให้เหมาะสมแก่กาล

อิจฺฉา โลกสฺมิ ทชฺชหา      ความอิจฉา ละออกได้ยากในโลกนี้

ฮิจฺฉา นรํ ปริกสฺสติ       ความอิจฉา ย่อมเสือกไสซึ่งนรชน

น หิ สาธุ โกโธ         ความโกรธ ไม่มีดีเลย

โกโธ จิตฺตปฺปโกปโน           ความเกิบ ทำให้จิตกำเริบขึ้น

โกโธ ทุมฺเมธโคจโร       ความโกรธ เป็นอารมณ์ของผู้มีปัญญาทราม

โกธํ ฆตฺวา สุขํ เสติ          ฆ่าความโกรธได้ จะเป็นสุข

โกธาภิภูโต กุสลํ ชหาติ         ผู้ถูกความโกรธครอบงำ ย่อมละกุศลเสีย

โกธโน ทุพฺพณโน โหติ           คนมักโกรธ   ย่อมมีผิวพรรณเศร้าหมอง

ทุกฺขํ สยติ โกธโน         ผู้โกรธ ย่อมเป็นทุกข์

โกธํ ปญฺญาย อุจฺฉินฺเท           พึงตัดความโกรธ ด้วยปัญญา

มา โกธสฺส วสํ คมิ    อย่าลุอำนาจ ความโกรธ

ขนฺติ สาหสวารณา       ความอดทน ห้ามไว้ได้ซึ่งความผลุนผลัน

มนาโม โหติ ขนฺติโก      ผู้มีความอดทน ย่อมเป็นที่ชอบของผู้อื่น

สพฺพรสํ ธมฺมรโส ชินาติ      รสแห่งธรรม ย่อมชนะรสทั้งปวง

ตญฺหกฺขโย สพฺทุกฺขํ ชินาติ        ความสิ้นตัณหา   ย่อมชนะทุกข์ทั้งปวง

ชิฆจฺฉา ปรมา โรคา     ความหิว เป็นโรคอย่างยิ่ง

สงฺขารา สสฺสตา นตฺถิ         สังขาร ที่ยั่งยืนไม่มี