พุทธภาษิต

ปญฺญา   โลกสฺมิ ปชฺโชโต      ปัญญาเป็นแสงสว่างในโลก

ปาปํ ปาเปน จินฺติตํ       ความชั่ว คนชั่วคิด

โจรา โลกสฺมิมพฺพุทา      โจรทั้งหลายเป็นเสนียดในโลก

สจฺจํ เว อมตา วาจา      คำสัจย์แลเป็นวาจาไม่ตาย

วิริเยน ทุกฺขมมฺ เจติ      คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร

เย ปมตฺตา ยถา มตา       คนประมาทก็เหมือนคนตาย

ยํ เว เสวติ ตาทิโส      คบคนเช่นไรก็เป็นคนเช่นนั้นแล

อโรคฺยา ปรมา ลาภา        ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ

โกโธ สตฺถมลํ โลเก       ความโกรธเป็นดั่งสนิมศัตราในโลก

น สิยา โลก วฑฺฒโน      อย่าพึงเป็นคนรกโลก

ขนฺติ หิต สุขา วหา       ขันตินำมาซึ่งประโยชน์สุข

สุขา สงฺฆสฺส  สามคฺคี       ความพร้อมเพรียงย่อมให้เกิดสุข

อวิชฺชา ปรมํ มลํ      ความเขลาไม่รู้จริงเป็นมลทิน

อตฺตา หิ ปรมํ ปิโย       ตนแลเป็นที่รักยิ่ง

นตฺถิ อตฺตสมํ  เปมํ      ความรักอื่นจะเสมอด้วย รักตัวเองไม่มี

อตฺตนา อกตํ ปาปํอตฺตนา ว วิสุ ชฺฌติ       คนไม่ทำบาปเอง ย่อมเป็นผู้หมดจดเอง

อตฺตนํ ทมยนฺตึ ปณฺฑิตา        บัณฑิต ย่อมฝึกตน

ปฎิมํ เสตมตฺตนา      จงพิจารณาตนเอง ด้วยตนเอง

ยทตฺตครหิ   ตทกุพฺพมาโน        ติตนเองเพราะเหตุใด ไม่ควรทำสิ่งนั้น   

อปฺปมาเทน   สมฺปาเทถ         ท่านทั้งหลายจงยังความไม่ประมาท

ยงฺกิญฺจิ สิถิลํ กมฺมํ น ตํ โหติ มหปฺผลํ      การงานอะไรที่ย่อหย่อน ย่อมไม่มีผลมาก