พุทธภาษิต

นกฺขตฺตํ ปฎิมาเนนฺตํ อตฺโถ พาลํ อุปจฺจคา      ประโยชน์ได้ล่วงเลย คนโง่มัวถือฤกษ์อยู่

กิจฺฉา วุตฺติ อิสปฺปสฺส      ความเป็นไปของคนไร้ศิลปะ ย่อมฝืดเคือง

หิริโอตฺตปฺ ปิยญฺเญว โลกํ ปาเลติ สาธุกํ      หิริโอตตัปปะ ย่อมรักษาโลกไว้เป็นอันดี

หนนฺติ โภคา ทมฺเมธํ     โภคทรัพย์ ย่อมฆ่าคนปัญญาทราม

อนุฎฐานมลา ฆรา       เหย้าเรือนมีความไม่หมั่น ย่อมเป็นมลทิน

มลิตฺถิลา   ทูจฺจริตํ       ความประพฤติชั่ว เป็นมลทินของหญิง

นตฺถิ โลเก รโห นาม ปาปกมฺมํ ปกฺพฺพโต         ชื่อว่า ที่ลับของคนบาป ย่อมไม่มีในโลก

ถีนํ ภาโว ทุราชาโน      ภาวะของหญิง รู้ได้ยาก     

อาปทาสุ ถาโม เวทิตพฺโพ       กำลังใจพึงรู้ได้ ในคราวมีอันตราย

สุสฺสูลํ ลภเต ปญฺญํ        ฟังด้วยดี ย่อมได้ปัญญา

สากจฺฉาย ปญฺญา เวทิตพฺพา         ปัญญาพึงรู้ได้ด้วยดารสนทนา

ทุกฺโข ปาปสฺส อุจจฺโย         การสั่งสมบาป ย่อมนำทุกข์มาให้

ปาปานิ ปริวชฺชเย          พึงละเว้นบาปทั้งหลาย

ทุลฺลโภ ปุริสาชญฺโญ      บุรุษอาชาไนย ย่อมหาได้ยากยิ่ง

ทนุโต เสฎฺโฐ มนุสุเสสุ        ในหมู่มนุษย์ ผู้ฝีกตนแล้วประเสริฐสุด

โย พาโล มญฺญติ พาลฺยํ ปณฺฑิโต วาปิเตนโส    
คนโง่รู้ว่าตนโง่ จะเป็นผู้ฉลาดเพราะเหตุนั้น

ทุวิชาโน ปราภโว     ผู้รู้ชั่ว เป็นผู้เสื่อม

ธมฺมถาโม ภวํ โหติ     ผู้ชอบธรรม เป็นผู้เจริญ

สกฺกตวา สกฺกโต โหติ       การสักการะผู้อื่น ย่อมได้รับการสักการะตอบ

ปูชโก ลภเต ปูชํ     ผู้ทำการบูชา ย่อมได้รับการบูชา

วิสฺสสปรมา ญาติ      ความคุ้นเคย เป็นญาติอย่างยิ่ง