ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
พาตัวตนออกจากสถานที่อันจองจำ ที่ไหนสักแห่งบนโลกนี้ ไปประกาศอิสรภาพด้วยกัน
สะพายเป้ แบกกล้อง
ท่องโลก
โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ
สะพายเป้ แบกกล้อง ท่องลาว
ปากเซ-สาละวัน
อ่านหน้า » | หน้าแรก | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8
จากตาดเยื้องสัก 80 กิโลเมตร เข้าถนนฝุ่นอีก 10 กิโลเมตร ถึงหมู่บ้านชนเผ่ากะตู้ แขวงสาละวัน เดินชมวิธีชีวิตชนเผ่ากะตู้ของลาว ก็เห็นมีรถทัวร์มาจอดดูกันเป็นช่วงๆ เหมือนกัน พวกชนเผ่าก็ใช้ชีวิตประจำวันกันไป นักท่องเที่ยวก็เดินกันไป ทักทาย สอดรู้สอดเห็น ดูโน่น นี่ นั่น ถ่ายรูป แจกขนมเด็ก
สภาพถนน
ที่เห็นเป็นโลงศพ ทุกบ้านนิยมมีไว้เท่าจำนวนคนในครอบครัว เป็นความเชื่อ ถ้ามีใครเสียชีวิตก็ได้ใช้ ส่วนมากทำจากต้นไม้ขุด
ที่เห็นใส่กุญแจไว้ก็คงจะแค่บอกว่าเจ้าของบ้านไม่อยู่แค่นั้นกระมัง
ลูกเล็กเด็กแดง
กาแฟก็ปลูกกัน ส่วนอีกอันเป็นเครื่องสีข้าวขนาดเล็ก
อันนี้เป็นวิวัฒนาการของโลงศพ บ้านนี้ใช้แบบหล่อซีเมนต์
ชนเผ่านี้เขาสูบกันตั้งแต่เด็กเลย
บ้องยาสูบ ไปไหนก็เอาไปด้วย
คนที่หน้าตาค่อนข้างดี
ไม่รู้พวกชนเผ่าเขาจะรู้สึกยังไง เหมือนกับรบกวนเวลาของเขาทีเดียว ผมเองสามารถรู้สึกได้เลย คิดอีกทีน่าจะมีเจ้าหน้าที่การท่องเที่ยวลาวมาอธิบายขอความร่วมมือแบบเป็นทางการไปก่อนแล้ว ดูไปก็น่ารำคาญอยู่ไม่น้อย เสียความเป็นส่วนตัวไปเลย เพราะพวกชนเผ่าไม่ได้หารายได้จากนักท่องเที่ยวหรือขายสินค้าอะไรเลย ทั้งที่น่าจะมีบ้างเล็กๆ น้อยๆ พวกงานฝีมืออะไรก็ยังได้ เห็นมีแต่แผงขายผักผลไม้ท้องถิ่นเล็กๆ อันหนึ่งข้างทาง ซึ่งก็ไม่เห็นเหตุผลว่านักท่องเที่ยวจะซื้อไปทำไม พวกเผือก พวกมัน กล้วยน้ำว้าป่าอะไรพวกนี้ แม้จะพูดคุยกันกับพวกชนเผ่าไม่รู้เรื่อง เพราะพวกเขาก็มีภาษาของเขา ก็ยังได้อะไรดีๆ จากตรงนี้เหมือนกันลึกๆ นะ
ลาวใต้
» ปากซัน...บอลิคำไซ
» ท่าแขก เมืองลาว
» สะหวันนะเขต
» พระธาตุอิงฮัง (สะหวันนะเขต )
» ปากเซ-สาละวัน
ลาวเหนือ
» ก่อนตะวันลับฟ้าที่เวียงจันทน์
»
เวียงจันทน์...ฉันไม่ได้มาเพื่อปวดแปลบ
» สะบายดี...หลวงพระบาง
» ณ ริมฝั่งแม่น้ำคาน
» หลวงพระบางในสายหมอก
» หลวงพระบาง มรดกลาว มรดกโลก
