ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
พาตัวตนออกจากสถานที่อันจองจำ ที่ไหนสักแห่งบนโลกนี้ ไปประกาศอิสรภาพด้วยกัน
สะพายเป้ แบกกล้อง
ท่องโลก
โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ
สะพายเป้ แบกกล้อง ท่องลาว
เวียงจันทน์...ฉันไม่ได้มาเพื่อปวดแปลบ
อ่านหน้า » | หน้าแรก | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8
จากนั้นก็ข้ามฝั่งถนนหน้าวัดสีสะเกดไปหอพระแก้ว (ก็พระแก้วมรกตที่อัญเชิญมาไว้เป็นพระคู่บ้านคู่เมืองบ้านเรานี่แหละ) ไม่อนุญาติให้ถ่ายภายในหอพระแก้วอีกเหมือนกัน โดยภายในจัดเป็นพิพธภัณฑ์ มีพระพุทธรูปน้อยใหญ่มากมาย เก่ามาก... เก่าชนิดที่ว่าสามารถสัมผัสและรับรู้ได้ด้วยประสาทตากันเลยทีเดียว พยายามที่จะสังเกตมองหาว่าพระแก้วมรกตเดิมน่าจะประดิษฐานอยู่ตรงมุมไหน ณ ภายในวิหาร จนแล้วจนรอดก็สุดปัญญาจะดาดเดา นึกอยากจะถามเจ้าหน้าที่เหมือนกัน แต่อย่าเลย... บางเรื่องไม่ต้องไปสอดรู้สอดเห็น ไม่มีเหตุผลที่จะต้องไปทำร้ายสามัญสำนึกตัวเองเล่น แค่เสพเท่าที่พอจะเสพได้ให้มากที่สุด ก็น่าเพียงพอ...
หอพระแก้ว ที่เห็นอยู่ในปัจจุบันนี้ได้ถูกบูรณะขึ้นมาใหม่แทบทั้งสิ้น ในปี พ.ศ. 2480-2483
หอพระแก้ว เดิมเป็นวัดหลวงประจำราชวงศ์ลาว พระเชษฐาธิราชมีพระประสงค์ให้สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2108 เพื่อใช้เป็น ที่ประดิษฐานพระแก้วมรกตที่ได้อัญเชิญมาจากล้านนา ต่อมาเมื่อปี พ.ศ. 2322 นครเวียงจันทน์ถูกกองทัพไทยตีแตก และได้อัญเชิญพระแก้วมรกต กลับไปยังกรุงเทพฯ
บันไดพญานาคด้านบน--ล่าง หอพระแก้ว
พระพุทธรูป ที่ระเบียงหอพระแก้ว
หน้าต่างไม้แกะลวดลาย รามายณะ
ลาวเหนือ
» ก่อนตะวันลับฟ้าที่เวียงจันทน์
» เวียงจันทน์...ฉันไม่ได้มาเพื่อปวดแปลบ
» สะบายดี...หลวงพระบาง
» ณ ริมฝั่งแม่น้ำคาน
» หลวงพระบางในสายหมอก
» หลวงพระบาง มรดกลาว มรดกโลก
ลาวใต้
» ปากซัน...บอลิคำไซ
» ท่าแขก เมืองลาว
» สะหวันนะเขต
» พระธาตุอิงฮัง (สะหวันนะเขต )
» ปากเซ-สาละวัน
