ทรัพยากรน้ำ

43. การขยายตัวของพืีนที่ที่ขาดแคลนน้ำอย่างรุนแรง จะเป็นหนึ่งในปัญหาสิ่งแวดล้อมที่รุนแรงที่สุด ในประเทศทางใต้ รวมทั้งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ด้วย ความแห้งแล้งที่รุนแรงมากขึ้นถือเป็นปัญหาสำคัญของภูมิภาคตะวันออกกลางและเอเชียกลาง

44. ธารน้ำแข็งบริเวณเทือกเขาหิมาลัยเกิดการละลายเร็วขึ้นมากกว่าพื้นที่อื่นในโลก และหากอัตราการละลายของน้ำแข้งยังคงระดับนี้อยู่ต่อไป มีความเป็นไปได้อย่างมากที่ธารน้ำ้แข็งนี้จะสลายตัวไปภายในปี 2035 และอาจจะเร็วกว่านั้นหากโลกยังร้อนขึ้นๆ ทุกวัน การเปลี่ยนแปลงที่ฉับพลันและรุนแรงนี้จะส่งผลกระทบอย่างสาหัสในบริเวณพื้นที่หิมาลัยและฮินดูกูช ซึ่งมีประชากร 500 ล้านคนที่ยังชีพโดยพึ่งพาแหล่งน้ำในบริเวณนี้

45. ช่วงฤดูฝนและระดับน้ำฝนโดยรวมต่อปีที่ลดลงในพื้นที่หลายแห่งในเอเชีย จะส่งผลกระทบ ต่อเกษตรกรรม ทางน้ำไหล และระดับน้ำที่ลงไปเพิ่มเติมให้กับน้ำบาดาล

46. ภัยพิบัติที่จะรุนแรงมากขึ้นในบริเวณพื้นที่กึ่งแห้งแล้ง และการไหลของลำน้ำ ซึุ่งเป็นผลมาจาก แหล่งนำ้ำสำรองลดต่ำลงหรือรูปแบบการไหลของนำ้เปลี่ยนแปลงไป โดยจะเห็นได้จากการสร้างเขื่อน การบริโภคน้ำ และการปล่อยของเสียตามลำน้ำแม่โขง ซึ่งผลกระทบเหล่านี้เกิดขึ้นจากภาวะโลกร้อน

47. ระดับการมีน้ำใช้ต่อคนในประเทศอินเดียจะลดลงจาก 1,820 ลูกบาศก์เมตรต่อปี เหลือ 1,140 ลูกบาศก์เมตรภายในปี 2050

48. ภายในปี 2050 อุณหภูมิโลกจะสูงขึ้น 2-3 องศาเซลเซียส ซึ่งจะส่งผลต่อธารน้ำแข็งในประเทศทาจิกิสถาน 1000 กว่าแห่ง สูญหายไป และระดับน้ำแข็งในธารน้ำแข็งทั้งหมดลดลง25-30 เปอร์เซ็นต์

49. ปริมาณน้ำฝนที่ไม่แน่นอนจะส่งผลทำลายแหล่งถ่านหินเลนในประเทศอินโดนิเซียและมาเลเซีย ซึ่งเป็นแหล่งสะสมธาตุคาร์บอนจำนวนมาก โดยปัจจุบันก็ได้รับผลกระทบจากการบุกเกบิกที่ดินเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

50. New Economics Foundation คาดการณ์ว่า ปัญหาพื้นที่ขาดแคลนน้ำคือผลกระทบที่สำคัญจากภาวะโลกร้อนโดยแม่น้ำสายหลักในเอเชีย เช่น ไทกริส ยูเฟรติส อินดัสและบรามาบุตรา ระดับน้ำจะลดลงถึงหนึ่งในสี่