ความรู้ทั่วไป สารนิเทศ การศึกษา คอมพิวเตอร์ >>

กฎหมายไทย - พระราชบัญญัติ

พระราชบัญญัติ การเดินเรือในน่านน้ำไทย พระพุทธศักราช 2456

มีพระบรมราชโองการในพระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาวชิราวุธ พระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว ให้ประกาศจงทราบทั่วกันว่า ได้ทรงพระราชดำริ เห็นว่าพระราชบัญญัติว่าด้วยการเดินเรือในน่านน้ำไทยที่ได้ตราขึ้นไว้เมื่อวันที่ 25 มิถุนายน รัตนโกสินทร ศก 124 นั้น ยังมีบกพร่องอยู่หลายประการ สมควร จะเปลี่ยนแก้ให้สมกับกาลสมัย เพราะฉะนั้นจึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้ตรา พระราชบัญญัติขึ้นไว้ดังต่อไปนี้

ความเบื้องต้น และอธิบายบางคำที่ใช้ในพระราชบัญญัตินี้
_________

มาตรา 1* พระราชบัญญัตินี้ ให้เรียกว่า พระราชบัญญัติการเดินเรือ ในน่านน้ำไทย พระพุทธศักราช 2456 *[พระราชบัญญัตินี้เดิมเรียกว่า พระราชบัญญัติการเดินเรือในน่านน้ำ สยาม พระพุทธศักราช 2456 ต่อมารัฐธรรมนูญแก้ไขเพิ่มเติมว่าด้วยนามประเทศ พุทธศักราช 2482 มาตรา 3 บัญญัติว่า นามประเทศนี้ให้เรียกว่า ประเทศไทย และบทแห่งรัฐธรรมนูญหรือกฎหมายอื่นใด ซึ่งใช้คำว่า สยาม ให้ใช้คำว่า ไทย แทนจึงได้แก้ไขคำว่า สยาม เป็น ไทย [รก.2482/-/980]]

มาตรา 2 ให้ใช้พระราชบัญญัตินี้เป็นกฎหมายตั้งแต่วันที่ 1 กันยายน พระพุทธศักราช 2456 เป็นต้นไป *[รก.2456/-/64/5 สิงหาคม 2456]

มาตรา 3* ในพระราชบัญญัตินี้ เรือ หมายความว่า ยานพาหนะทางน้ำทุกชนิด ไม่ว่าจะใช้เพื่อ บรรทุกลำเลียง โดยสาร ลาก จูง ดัน ยก ขุดหรือลอก รวมทั้งยานพาหนะ อย่างอื่นที่สามารถใช้ในน้ำได้ ทำนองเดียวกัน เรือกำปั่น หมายความว่า เรือที่เดินด้วยเครื่องจักรกลหรือด้วยใบ และไม่ได้ใช้กรรเชียง แจวหรือพาย เรือกำปั่นไฟ หรือ เรือกลไฟ หมายความว่า เรือที่เดินด้วย เครื่องจักรจะใช้ใบด้วยหรือไม่ก็ตาม และให้หมายความรวมตลอดถึงเรือ กำปั่นยนต์ด้วย เรือกำปั่นยนต์ หรือ เรือยนต์ หมายความว่า เรือที่เดินด้วย เครื่องยนต์จะใช้กำลังอื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม เรือกำปั่นใบ หรือ เรือใบ หมายความว่า เรือที่เดินด้วยใบ และไม่ใช้เครื่องจักรกล เรือกล หมายความว่า เรือที่เดินด้วยเครื่องจักรกล และใช้กำลัง อื่นด้วยหรือไม่ก็ตาม เรือกลไฟเล็ก หมายความว่า เรือที่มีขนาดต่ำกว่าสามสิบตันกรอสส์ ที่เดินด้วยเครื่องจักร เรือเดินทะเล หรือ เรือทะเล หมายความว่า เรือที่มีลักษณะ สำหรับใช้ในทะเล ตามกฎข้อบังคับสำหรับการตรวจเรือ

เรือเล็ก หมายความว่า เรือที่เดินด้วยกรรเชียง แจวหรือพาย เรือโป๊ะ หรือ เรือโป๊ะจ้าย หมายความว่า เรือทะเลที่มีรูปร่าง แบบยุโรปและเครื่องเสาเพลาใบอย่างแบบจีน หรือแบบประเทศใด ๆ ในเอเซีย เรือเป็ดทะเลและอื่น ๆ หรือ เรือเป็ดทะเลและเรืออื่น ๆ หมายความว่า เรือที่ใช้ใบในเวลาเดินทะเล และใช้ใบหรือกรรเชียงหรือแจว ในเวลาเดินในลำแม่น้ำ และให้หมายความรวมตลอดถึงเรือฉลอมทะเล เรือ เท้งฉลอมท้ายญวน หรือเรือสามก้าวด้วย เรือสำเภา หมายความว่า เรือเดินทะเลต่ออย่างแบบจีน หรือ แบบประเทศใด ๆ ในเอเซีย เรือบรรทุกสินค้า หมายความว่า เรือที่ไม่มีดาดฟ้าหรือมีไม่ตลอดลำ เดินด้วยกรรเชียง แจว หรือพาย หรือบางทีใช้ใบ และใช้สำหรับบรรทุกสินค้า เรือลำเลียง หมายความว่า เรือที่มิใช่เรือกล และใช้สำหรับ ลำเลียง หรือขนถ่ายสินค้าจากเรือกำปั่น หรือบรรทุกสินค้าส่งเรือกำปั่น เรือลำเลียงทหาร หมายความว่า เรือที่ใช้ในการลำเลียงทหาร ทั้งนี้ไม่ว่าจะเป็นเรือของทางราชการทหารหรือไม่ก็ตาม เรือโดยสาร หมายความว่า เรือที่บรรทุกคนโดยสารเกินสิบสองคน เรือสินค้า หมายความว่า เรือที่มิใช่เรือโดยสาร เรือประมง หมายความว่า เรือที่ใช้สำหรับการจับสัตว์น้ำ หรือ ทรัพยากรที่มีชีวิตอื่น ๆ ที่อยู่ในทะเล เรือสำราญและกีฬา หมายความว่า เรือที่ใช้สำหรับหาความสำราญ หรือเรือที่ใช้เพื่อการเล่นกีฬาโดยเฉพาะ และไม่ได้ใช้เพื่อการค้า การทหาร หรือ การค้นคว้าทางวิทยาศาสตร์ เรือไม้ที่ต่อแบบโบราณ หมายความว่า เรือใบเสาเดียว เรือสำเภา หรือเรือไม้ ที่ต่อตามแบบเรือที่ใช้อยู่ในสมัยโบราณ แพ หมายความรวมตลอดถึงโป๊ะ อู่ลอย และสิ่งลอยน้ำอื่นที่มีลักษณะ คล้ายคลึงกัน

แพคนอยู่ หมายความว่า เรือนที่ปลูกอยู่บนแพ และลอยอยู่ในลำแม่น้ำ หรือลำคลอง ตันกรอสส์ หมายความว่า ขนาดของเรือที่คำนวณได้ตามกฎข้อบังคับ สำหรับการตรวจเรือตามมาตรา 163 น่านน้ำไทย หมายความว่า บรรดาน่านน้ำที่อยู่ภายใต้อำนาจอธิปไตย ของราชอาณาจักรไทย และในกรณีตามมาตรา 17 มาตรา 119 มาตรา 119 ทวิ มาตรา 120 มาตรา 121 มาตรา 133 มาตรา 204 และมาตรา 220 แห่ง พระราชบัญญัติการเดินเรือในน่านน้ำไทย พระพุทธศักราช 2456 ให้หมายความ รวมถึงน่านน้ำที่อยู่ในเขตต่อเนื่องของราชอาณาจักรไทยด้วย *[แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติการเดินเรือในน่านน้ำไทย (ฉบับที่ 15) พ.ศ. 2540] เมืองท่า หมายความว่า ทำเล หรือถิ่นที่จอดเรือเพื่อขนถ่าย คนโดยสารหรือของ นายเรือ หมายความว่า ผู้ควบคุมเรือกำปั่น หรือเรืออื่น ๆ แต่ไม่รวมถึงผู้นำร่อง คนประจำเรือ หมายความว่า คนที่มีหน้าที่ทำการประจำอยู่ในเรือ ลูกเรือ หมายความว่า คนประจำเรือนอกจากนายเรือ คนโดยสาร หมายความว่า คนที่อยู่ในเรือ เว้นแต่ (1) คนประจำเรือ หรือผู้อื่นที่รับจ้างทำงานในเรือนั้น (2) เด็กที่มีอายุต่ำกว่าหนึ่งปี เจ้าท่า หมายความว่า อธิบดีกรมเจ้าท่า หรือผู้ซึ่งอธิบดีกรมเจ้าท่า มอบหมาย เจ้าพนักงานออกใบอนุญาต หมายความว่า อธิบดีกรมเจ้าท่า หรือ ผู้ซึ่งอธิบดีกรมเจ้าท่ามอบหมายให้ทำการออกใบอนุญาต

เจ้าพนักงานตรวจเรือ หมายความว่า ผู้ซึ่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวง คมนาคมแต่งตั้งให้มีหน้าที่ตรวจเรือตามพระราชบัญญัตินี้ *[มาตรา 3 แก้ไขโดยพระราชบัญญัติการเดินเรือในน่านน้ำไทย (ฉบับที่ 13) พ.ศ. 2525]

มาตรา 4 ยกเลิกแล้ว [โดยพระราชบัญญัติฯ (ฉบับที่ 13) พ.ศ. 2525]

มาตรา 5 ยกเลิกแล้ว [โดยพระราชบัญญัติฯ (ฉบับที่ 13) พ.ศ. 2525]

มาตรา 6 ยกเลิกแล้ว [โดยพระราชบัญญัติฯ (ฉบับที่ 13) พ.ศ. 2525]

มาตรา 7 ยกเลิกแล้ว [โดยพระราชบัญญัติฯ (ฉบับที่ 13) พ.ศ. 2525]

มาตรา 8* ในพระราชบัญญัตินี้แห่งใดมีบัญญัติว่าด้วยการออกอนุญาต อย่างใด ๆ ตามซึ่งเจ้าท่าเห็นจำเป็นจะต้องออกเป็นหนังสือ ให้เจ้าท่ามีอำนาจ เรียกค่าธรรมเนียมสำหรับใบอนุญาตเช่นนั้นตามอัตราที่กำหนดในกฎกระทรวง แต่ไม่เกินหนึ่งร้อยบาท *[มาตรา 8 แก้ไขโดยพระราชบัญญัติฯ (ฉบับที่ 10) พ.ศ. 2510]

มาตรา 9* พระราชบัญญัติว่าด้วยการเดินเรือในน่านน้ำไทย รัตนโกสินทรศก 124 ประกาศลงวันที่ 17 กรกฎาคม รัตนโกสินทรศก 125 ว่าด้วยการตั้งศาลทะเล ประกาศลงวันที่ 19 มีนาคม รัตนโกสินทรศก 125 ว่าด้วยการออกใบอนุญาตสำหรับเรือบรรทุกสินค้าและเรือเล็ก และประกาศ ลงวันที่ 22 เมษายน รัตนโกสินทรศก 129 ว่าด้วยเรือกลไฟที่ใช้สำหรับ รับจ้างนั้น ท่านให้ยกเลิกเสีย แต่การที่ยกเลิกนี้ท่านว่ามิได้เกี่ยวแก่การอย่างใด ที่ได้มีผู้กระทำไว้แต่ก่อนหรือแก่ความผิดอย่างใดซึ่งได้กระทำไว้แต่ก่อนเวลา ประกาศให้ใช้พระราชบัญญัตินี้ *[มาตรา 9 แก้ไขโดยประกาศแก้ไขพระราชบัญญัติการเดินเรือใน น่านน้ำไทย พ.ศ. 2456 ลงวันที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2456]

มาตรา 10 กฎสำหรับป้องกันมิให้เรือโดนกัน พระพุทธศักราช 2456 นั้น ท่านว่ามิใช่สำหรับแต่เรือกำปั่นไทยฝ่ายเดียว ให้ใช้ได้ตลอดถึงเรือกำปั่น ทั้งหลายที่เดินในบรรดาเขตท่าและเขตที่ทอดจอดเรือของพระราชอาณาจักรไทย แต่อย่าให้ขัดกับพระราชบัญญัตินี้ เมื่อจะต้องเป็นการขัดเช่นนั้นไซร้ ต้องให้ถือเอา ข้อบังคับในพระราชบัญญัตินี้เป็นใหญ่ ดังได้ว่าไว้ในข้อ 30 แห่งกฎนั้น และท่านว่า ผู้เป็นเจ้าของและเป็นนายเรือทุกลำ ต้องถือและกระทำตามกฎนั้นจงทุกประการ

มาตรา 11 การลงโทษจำคุกหรือปรับนั้น ถ้าจำเลยเป็นคนในบังคับ ต่างประเทศซึ่งมีกงสุลผู้แทน ที่มีอำนาจฝ่ายตุลาการสำหรับประเทศนั้นตั้งอยู่ใน พระราชอาณาจักรไทย ท่านว่าต้องเป็นหน้าที่ของศาลกงสุลนั้นบังคับให้เป็นไป ตามโทษานุโทษ มาตรา 11 วรรคสอง [ยกเลิกโดยพระราชบัญญัติฯ แก้ไขเพิ่มเติม พุทธศักราช 2479 (ฉบับที่ 5)]

ภาค 1
ข้อบังคับทั่วไป
______

หมวดที่ 1
การเดินเรือ เขตท่าเรือ และเขตจอดเรือ
______

มาตรา 12* รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมมีอำนาจออก กฎกระทรวงดังต่อไปนี้ (1) กำหนดแนวแม่น้ำลำคลองหรือทะเลอาณาเขตแห่งใดเป็นเขต ท่าเรือ และเขตจอดเรือ (2) กำหนดทางเดินเรือทั่วไปและทางเดินเรือในเขตท่าเรือ นอกจากทางเดินเรือในเขตท่าเรือกรุงเทพฯ *[มาตรา 12 แก้ไขโดยพระราชบัญญัติการเดินเรือในน่านน้ำไทย (ฉบับที่ 10) พ.ศ. 2510]

มาตรา 13* ยกเลิกแล้ว [โดยพระราชบัญญัติฯ (ฉบับที่ 10) พ.ศ. 2510]

มาตรา 14* ยกเลิกแล้ว [โดยพระราชบัญญัติฯ (ฉบับที่ 10) พ.ศ. 2510]

มาตรา 15* ยกเลิกแล้ว [โดยพระราชบัญญัติฯ (ฉบับที่ 10) พ.ศ. 2510]

มาตรา 16* ยกเลิกแล้ว [โดยพระราชบัญญัติฯ (ฉบับที่ 10) พ.ศ. 2510]

 | หน้าถัดไป »