ศิลปะ-วัฒนธรรม-ประเพณี จังหวัดพังงา

เพลงร็องเง็ง
เป็นเพลงพื้นบ้านที่เล่นกันในหมู่ชาวไทยมุสลิม ในจังหวัดภาคใต้ เดิมทีร้องเป็นภาษามาลายูซึ่งเป็นภาษาพื้นเมือง ต่อมาได้มีการแต่งเนื้อร้องเป็นภาษาไทยแถบจังหวัดพังงา ภูเก็ต เรียกว่าเพลงตันหยง หรือตันโย้ง เพลงที่นิยมเล่นในจังหวัดพังงาได้แก่เพลง บุหงา ตันหยง ซีนาโดง ฯลฯ

ลิเกป่า
เป็นศิลปะการแสดงที่แพร่หลายในภาคใต้ฝั่งตะวันตกของประเทศไทย แถบจังหวัดตรัง พังงาและกระบี่ ลักษณะการเล่นคล้าย-กับลิเกฮูลูของไทยมุสลิมในจังหวัดชายแดนภาคใต้ ต่างกันที่ลิเกป่า มีผู้เล่นประมาณ 10 คน เครื่องดนตรีที่ใช้ได้แก่ รำมะนา กลอง โหม่ง ปี หรือซอและฉิ่ง

หนังตะลุง
ภูมิปัญญาไทยและวัฒนธรรมพื้นบ้านไทยที่สำคัญอย่างหนึ่งของกลุ่มชนแถบฝั่งทะเลอันดามัน หนังตะลุงในจังหวัดพังงาและภูเก็ต มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่แตกต่างจากหนังตะลุงฝั่งตะวันออก ทั้งในด้านการขับร้องบท การเจรจา รูปหนังและธรรมเนียมการเล่น

ระบำร่อนแร่
เป็นการแสดงนาฎลีลาที่ถ่ายทอดวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนในท้องถิ่น ถ่ายทอดการทำมาหากินที่แตกต่างจากภูมิภาคอื่น คือการร่อนแร่ดีบุก ซึ่งเป็นอาชีพดั้งเดิม และสร้างรายได้ให้แก่จังหวัดอย่างมหาศาลในอดีต การแต่งกายในการแสดงใช้ชุดย่าหยา ซึ่งเป็นชุดพื้นเมืองของท้องถิ่น

ระบำรีดยาง
เกิดจากากรประยุกต์ท่าทางเพื่อแสดงถึงการประกอบอาชีพการทำสวนยางซึ่งเป็นอาชีพหลักของชาวพังงา

ระบำกะลา
เป็นนาฎลีลาที่ประยุกต์เยาวัสดุเหลือใช้จากการประกอบอาชีพการทำสวนมะพร้าว มาดัดแปลงท่าทางเพื่อถ่ายทอดถึงขั้นตอนของการประกอบอาชีพ

ที่มา : สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดพังงา

จังหวัด » กระบี่ ชุมพร ตรัง นครศรีธรรมราช นราธิวาส ปัตตานี พังงา พัทลุง ภูเก็ต ยะลา ระนอง สงขลา สตูล สุราษฎร์ธานี