ข้อเขียน นิยาย สารคดี บทกวี เรื่องสั้น >>
พาตัวตนออกจากสถานที่อันจองจำ ที่ไหนสักแห่งบนโลกนี้ ไปประกาศอิสรภาพด้วยกัน
สะพายเป้ แบกกล้อง
ท่องโลก
โดย : จอมยุทธ แห่งบ้านจอมยุทธ
สะพายเป้ แบกกล้อง ท่องลาว
ณ ริมฝั่งแม่น้ำคาน
อ่านหน้า » | หน้าแรก | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16
จากหัวบันไดท่าน้ำเดินตามทางแคบๆ ผ่านบ้านเรือนไปจนถึงปากทางก็เห็นซุ้มทางลงสะพานไม้ไผ่อยู่ทางขาวมือ "ดอนสะหวันยินดีต้อนรับ" ที่แท้เป็นสะพานทางเข้าสวนอาหารดอนสะหวัน และฝั่งตรงข้ามที่มองเห็นจากวัดอาไพนั้นเป็นเกาะหรือสันดอนกลางน้ำ เพียงแต่ว่าด้านหนึ่งช่วงนี้น้ำแห้ง(ด้านสะพานไม้ไผ่) ส่วนอีกด้านเป็นแม่น้ำตื้นกว้างกว่า สามารถลงไปลุยกระแสน้ำเชี่ยวเดินเล่นได้ ถ้ามากับแฟนและอยากโรแมนติก (แต่ข่อยมาคนเดียว) และถ้าดูจากแผนที่จะเห็นดอนสะหวันเป็นเกาะกลางแม่น้ำคานชัดเจนมาก เนื้อที่ส่วนหนึ่งจัดเป็นสวนอาหาร ที่เหลือส่วนมากเป็นแปลงผัก
ฝากท้องไว้ที่นี่แหละ เกิดหิวขึ้นมาทันทีทันใด ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย ลืมไปแล้วด้วยซ้ำ สั่งข้าวกระเพราะเนื้อไข่เจียวไป แล้วเดินชมวิว ถ่ายรูป ดูวิถีชีวิตชาวบ้านกับสายน้ำคาน พบนักท่องเที่ยวผู้หญิงไทยคู่หนึ่งที่นี่ ก็ทักทายพุดคุยตามประสาคนบ้านเดียวกัน พวกเธอมาดอนสะหวันเพราะคำบอกเล่า ส่วนผมบังเอิญอย่างเหลือเกิน
ดอกคะน้า ผสมผักกวางตุ้ง ทางสวนอาหารปลูกไว้
หงอนไก่ กับสี่สาวน้อยริมตลิ่ง
สะพานศรีสว่างวงศ์ ข้ามแม่น้ำคาน มองจากดอนสะหวัน
วิถีชีวิตริมแม่น้ำคาน
สองสาวเพื่อนร่วมชาติ ณ ต่างแดน
ลาวเหนือ
» ก่อนตะวันลับฟ้าที่เวียงจันทน์
» เวียงจันทน์...ฉันไม่ได้มาเพื่อปวดแปลบ
» สะบายดี...หลวงพระบาง
» ณ ริมฝั่งแม่น้ำคาน
» หลวงพระบางในสายหมอก
» หลวงพระบาง มรดกลาว มรดกโลก
ลาวใต้
» ปากซัน...บอลิคำไซ
» ท่าแขก เมืองลาว
» สะหวันนะเขต
» พระธาตุอิงฮัง (สะหวันนะเขต )
» ปากเซ-สาละวัน
