รายละเอียดการรบครั้งสำคัญ ๆ ในเอเชียแปซิฟิก

กองทัพจากกวางตุ้งของญี่ปุ่น 10,000 คน เข้ายึดครองสิทธิเหนือดินแดน แมนจูเรียใกล้เมืองมุกเดน ใน ค.ศ. 1931 อีก 2 ปีต่อมา ทหารญี่ปุ่นกว่า 100,000 คนเข้ามาเสริมกำลังในแมนจูเรียของจีนมากขึ้น
พลเรือเอกเชสเตอร์ นิมมิซ ได้นำกองกำลังเข้าตีเกาะกัวดาคานัลอย่างดุเดือด และปฏิบัติการรบที่มีชื่อว่า คาร์ตเวลล์ (Operation Cartwhell) ทำให้สามารถยึดเกาะโซโลมอนได้ ในขณะที่นายพลดักลาส แมกอาเธอร์ ที่ถูกญี่ปุ่นขับออกจาก ฟิลิปปินส์ได้ยกกองกำลังมาสกัดญี่ปุ่นที่เกาะนิวกีนีตามแผนปฏิบัติการคาร์ตเวลล์ ทำให้สัมพันธมิตรสามารถยึดฐานทัพญี่ปุ่นที่เมืองราโบลได้

ดักลาส แมกอาร์เทอร์ (Douglas MacArthur) เป็นจอมพลแห่งกองทัพบกสหรัฐฯ ในมหาสมุทรแปซิฟิก และเป็นผู้บัญชาการกองกำลังสหรัฐฯ ในตะวันออกไกล เขาบัญชาการกองกำลังสหรัฐในฟิลิปปินส์ก่อนที่จะย้ายไปบัญชาการกองกำลังที่ออสเตรเลีย

การรบที่อ่าวเลเต ที่ซึ่งทหารญี่ปุ่นพลีชีพเพื่อชาติถึง 50,000 คน ฝ่ายทหารอเมริกันเสียชีวิตเพียง 3,504 คน การรบทางเรือที่อ่าวเลเตนั้น ถือว่าเป็นการรบที่สำคัญมากที่สุด ญี่ปุ่นต้องสูญเสียเรือพิฆาตถึง 4 ลำ ทหารญี่ปุ่นเริ่มปฏิบัติการคามิกาเซะ (Kamikaze) ที่นักบินยอมสละชีวิตนำเรือบินที่บรรทุกระเบิดเข้าชนเรือของฝ่ายสัมพันธมิตร
แฮร์รี เอส. ทรูแมน (Harry S. Truman) ประธานาธิบดีคนที่ 33 ของสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ปี 1945 ถึง 1951 อนุมัติให้ทิ้งระเบิดปรมาณูที่ประเทศญี่ปุ่น เป็นผู้นำในแผนการมาร์แชลเพื่อฟื้นฟูทวีปยุโรปหลังสงคราม และเป็นผู้นำในการก่อตั้งสหประชาชาติ

การทิ้งระเบิดปรมณูของสหรัฐอเมริกา ที่เมืองฮิโรชิมา ในวันที่ 6 สิงหาคม ค.ศ. 1945 และวันที่ 9 สิงหาคม ค.ศ. 1945 ที่เมืองนางาซากิ ทำให้คนญี่ปุ่นเสียชีวิตทันทีถึง 100,000 คน และทำให้ญี่ปุ่นต้องยอมจำนน สัมพันธมิตรได้ตั้งข้อหาทหารญี่ปุ่นจำนวน 5,000 คน เป็นอาชญากรสงครามปรากฏว่าทหารญี่ปุ่นจำนวน 900 คน ถูกตัดสินประหารชีวิตในข้อหาทารุณ โหดร้ายและคุมขังเชลยศึก

ชารล์ส ดับบลิว. นิมิทซ์ (Charles W. Nimitz) เป็นพลเรือเอกบัญชาการกองเรือแปซิฟิกแห่งสหรัฐอเมริกา และเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดของกองกำลังภาคพื้นแปซิฟิกของสหรัฐอเมริกาและฝ่ายสัมพันธมิตร