วัตถุประสงค์ของสังคมกับขอบเขตในการเลือก

1. วัตถุประสงค์ของสังคมคือการบรรลุสวัสดิการสูงสุดของสังคม
2. มนุษย์ที่มีเหตุผลย่อมต้องเลือกหาทางที่จะบรรลุวัตถุประสงค์สูงสุดของตน
3. เศรษฐทรัพย์เป็นสิ่งที่หามาได้ยาก จึงเป็นของเขตในการเลือกของมนุษย์และสังคม

วัตถุประสงค์ของสังคม

1. วัตถุประสงค์ของสังคมคือ สวัสดิการสูงสุดของสังคมซึ่งขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของสังคม

2. ผลประโยชน์ส่วนตัวขัดแย้งกับผลประโยชน์ส่วนรวม ในเชิงเศรษฐศาสตร์สวัสดิการ หมายความว่าผลประโยชน์ส่วนตัวขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ส่วนตัว ซึ่งขึ้นอยู่กับวิจารณญาณส่วนตัวของแต่ละคน แต่ผลประโยชน์ส่วนรวมขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ของส่วนรวม ซึ่งถูกกำหนดโดยมโนทัศน์เกี่ยวกับจริยธรรมของสังคมที่ครอบงำการเลือกของปัจเจกชน

ตัวอย่างเช่นที่เกิดในประเทศไทยมากมาย เช่น การทำลายสิ่งแวดล้อมเป็นความมักง่าย (คือมุ่งเอาแต่ประโยชน์ส่วนตัว) ของผู้กระทำ แต่เป็นผลเสียต่อผู้อื่นหรือส่วนรวม เป็นต้น

การเลือกที่สมเหตุสมผลและขอบเขตในการเลือก

ในฐานะผู้บริโภค เขาเลือกให้ได้ความพอใจ (อรรถประโยชน์) สูงสุดจากสินค้าและบริการที่ได้มา

ในฐานะเจ้าของปัจจัย เขาเลือกใช้ (ขาย) ปัจจัยของเขาให้น้อยที่สุด เพื่อความเข้าใจ (อรรถประโยชน์) สูงสุด

ในฐานะผู้ผลิต (ผู้ประกอบการ) เขาจะเลือกหาทางให้ได้กำไรสูงสุดเพื่อความพอใจ (อรรถประโยชน์) สูงสุด

ขอบเขตของการเลือกคือ ความหาได้ยากของเศรษฐทรัพย์

การหาภาวะเหมาะสมที่สุดแบบพาเรโต้ในพิสัยสินค้าและปัจจัยการผลิต

เงื่อนไขแห่งประสิทธิภาพ

การแข่งขันสมบูรณ์กับสวัสดิการแบบพาเรโต้