วรรณกรรม สุภาษิต ข้อคิด คำคม สำนวน โวหาร งานเขียน >>

พระอภัยมณี

ตอน กำเนิดสุดสาคร

หน้า 4

สุดสาครออกเดินทางไปทางทิศพายัพจนมาถึงเมืองล่มจมสมุทร พวกผีเข้ากลุ้มรุมทำร้าย พระเจ้าตามาช่วยไว้ทัน

ถึงเมืองล่มจมสมุทรมนุษย์ม้วย
ประกอบด้วยยักขินีพวกผีดิบ
เห็นมนุษย์สุดอยากปากยิบยิบ
ทำซุบซิบเสแสร้งจำแลงกาย

เป็นถิ่นฐานบ้านเมืองเรืองอร่าม
ทั้งตึกรามเรือนเรือดูเหลือหลาย
ตลาดน้ำเรือสัญจรเที่ยวคอนพาย
บ้างร้องขายข้าวของที่ต้องการ

สุดสาครอ่อนแอครั้นแลเห็น
คิดว่าเป็นปัถพินที่ถิ่นฐาน
ทั้งแลเห็นเต้นรำน่ารำคาญ
เขาเรียกขานขับม้าเขาธานี

เข้าประตูดูกำแพงตะแคงคว่ำ
อยู่ในน้ำเก่าแก่เห็นแต่ผี
เป็นเงาเงาเข้ากลุ้มรุมราวี
กุมารตีด้วยไม้เท้าพระเจ้าตา
ฯลฯ

ม้ามังกรถอนถีบกีบสะบัด
เอาหางรัดราวกับนาคทั้งปากขบ
สังหารผีรี้พลอยู่จนพลบ
เห็นเพลิงคบล้อมรอบขอบกำแพง

พวกผีดิบสิบโกฎิมันโลดไล่
จะเข้าใกล้กลัวมนต์ขนแสยง
ฯลฯ

ถึงเจ็ดวันมันไม่แตกไม่แยกย้าย
จนม้าว่ายน้ำเวียนเจียนจะจม

ทั้งตัวสุดสาครก็อ่อนจิต
รำลึกคิดถึงเจ้าตาที่อาศรม
พอเสียงดังหวังหง่างมากลางลม
ปีศาจจมหายวับไปลับตา
ฯลฯ

ค โยคีครูผู้เฒ่าจึงเล่าเรื่อง
นี่คือเมืองท้าวปักกาภาษาไสย
เพราะพรากพระโดดมจึงจมไป
เห็นแต่ใบเสมาอยู่ช้านาน
ฯลฯ

ไปข้างหน้าถ้าพบมันรบอีก
จงเลี่ยงหลีกเลยไปในวิถี
มันเข้าใกล้ใช้ไม้ถือที่มือดี
พระมุนีแนะอุบายแล้วหายไป ฯ

สุดสาครออกเดินทางต่อไปอีกเดือนเศษ
จึงถึงเขตคนได้พบชีเปลือย

จะกล่าวความพราหมณ์แขกซึ่งแปลกเพศ
อยู่เมืองเทศแรมทางที่กลางหน
ครั้นเสียเรือเหลือตายไม่วายชนม์
ขึ้นอยู่บนเกาะพนมในยมนา

ไม่นุ่งห่มสมเพชเหมือนเปรตเปล่า
เป็นคนเจ้าเล่ห์สุดแสนมุสา
ทำเป็นทีชีเปลือยเฉื่อยเฉื่อยชา
ไม่กินปลากินข้าวกินเต้าแตง

พวกสำเภาเลากาก็พาซื่อ
ชวนกันถือผู้วิเศษทุกเขตแขวง
คิดว่าขาดปรารถนาศรัทธาแรง
ไม่ตกแต่งแต่คิดอนิจจัง

ใครขัดสนบนบานการสำเร็จ
เนื้อแท้เท็จถือว่าวิชาขลัง
คนมาขอก่อกุฎิ์ให้หยุดยั้ง
นับถือทั้งธรณีเรียกชีเปลือย

ส่วนชายปลอมพร้อมหมดไม่อดอยาก
มีโยมมากเหมือนหมายสบายเรื่อย
จนหนวดงอกออกขาวดูยาวเฟื้อย
ทั้งผมเลื้อยลากสันอยู่คนเดียว

<< ย้อนกลับ || สารบัญ || หน้าถัดไป >>