ศิลปะ หัตถกรรม สถาปัตยกรรม ประติมากรรม สันทนาการ >>
สาขาวิชา สังคมศึกษาและศิลปะ โรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์
ศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี
แนวทางการวิจารณ์ผลงานทัศนศิลป์
หลักที่จะให้คำวิจารณ์แก่ศิลปกรรม
ศิลปะและปรัชญา
สุนทรียศาสตร์ (aesthetics)
ทฤษฎีศิลป์
ศิลปะและปรัชญา
ทฤษฎีที่อธิบายความงามของศิลปะ ซึ่งหมายถึง การหาคำอธิบายว่าความงามคืออะไร อีเอฟแคริท ได้อธิบายไว้
- ทฤษฎีเหมือนจริง ความงามคือการทำให้เหมือนจริง
- ทฤษฎีเชาว์ปัญญา ความงามเกิดจากการเรียบเรียงความคิดที่ซับซ้อนพิสดาร
- ทฤษฎีอารมณ์นิยม ความงามเกิดจากการที่ศิลปินรู้จักเลือกสรร
- ทฤษฎีการแสดงออก ความงามเกิดจากการแสดงความรู้สึกทำให้ผลงานมีชีวิตชีวา
- ทฤษฎีรูปทรง ความงามเกิดจากการที่ศิลปินรู้จักสร้างรูปทรงที่เหมาะสมจึงสามารถสื่อ ความรู้สึกหรือความหมายได้อย่างดี
ผู้สอนจำเป็นต้องอธิบายเพิ่มเติมว่าทฤษฎีความงามต่างจากกติกาความงามดังต่อไปนี้
- กติกาความงาม ซึ่งมีหลายชนิดแบ่งออกได้เป็น 3 กลุ่มใหญ่ๆเพื่อตอบคำถามที่ว่าความงามมีกี่ประเภทกำหนดด้วยกติกาอย่างไร
- ทฤษฎีความงาม มุ่งที่จะหาคำตอบที่ว่าความงามคืออะไรรสนิยมและทฤษฎีรสนิยม กล่าวว่า รสนิยม ไม่ใช่ความงามแต่มีความใกล้ชิดกับความงามมาก มาทำความเข้าใจถึงมุมมองที่นักปราชญ์แต่ละคน
อิมานู เอลคานท์ 1724-1804
เป็นนักปราชญ์ชาวเยอรมันเขาได้เขียนบทความทางปรัชญาไว้หลายบทแต่ทีมีบทความทางสุนทรียศาสตร์ดังนี้รสนิยมต่างจากความพึงพอใจเพราะว่ารสนิยมเป็นสากลบุคคลใดๆ
ไม่ว่าจะมาจากชาติใดถ้าได้รับการศึกษาอบรมให้เกิดท่าทีที่ถูกต้องก็จะเข้าถึงสิ่งที่เรียกได้ว่า
รสนิยม
ฟรานซิส ฮัทชิสัน
กล่าวถึงสองสิ่งที่มีลักษณะตรงกันข้ามกันคือ
ความเจ็บปวดกับความพึงพอใจ หลังจากนั้นผู้เขียนจึงค่อยๆโยงเข้าสู่เรื่องของความงาม
ไม่งามและการรับรู้รสของความงามที่จะค่อยๆ ซึมซับเข้าสู่บุคคล
ความเจ็บปวดไม่ใช่เกิดจากคุณภาพที่ไม่น่าพึงพอใจเท่านั้นแต่เกิดจากความเข้มและช่วงเวลาด้วย
เดวิด ฮูม 1711-1776
ปรัชญาของฮูม กล่าวว่า
ความงามไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งเดียวกับกับความดี เช่น งานจิตรกรรมของอิริค
ฟิชเชลเราอาจเห็นเนื้อหาของงานศิลปะที่แสดงพฤติกรรมที่ผิดศิลธรรมของมนุษย์
นักปราชญ์ชาวอินเดีย (เก่าแก่กว่ายุโรป 500 ปี)
จากคัมภีร์โบราณของอินเดียตั้งแต่ยุคพระเวชคำว่า รส หมายถึง
- รสหวานจากน้ำผลไม้
- รสอร่อย คือความพึงพอใจที่ได้จากประสบการณ์
-
ความชอบใจของมนุษย์ในการดูงานศิลปะเช่นประติมากรรมหรือการแสดงนักปราชญ์อินเดียมีคำอธิบายที่ต่างจากตะวันตก
คือ รส เป็นสาระที่แท้จริงรสเกิดขึ้นภายในใจอย่างเฉียบพลันทันทีไม่จำเป็นต้องหา
คำอธิบายในศตวรรษที่ 10 นักปราชญ์ชื่อ สังกุกะอธิบายว่า รส
ไม่ใช่ความรู้สึกที่แท้จริง
แต่เป็นความรู้สึกเทียมเกิดจากความประทับใจของผู้ดูละครเขาดูการแสดง
และรู้ว่านั้นไม่ใช่ความจริงความสนุกประทับใจและมีอารมณ์อ่อนไหวไปตามลีลาของเรื่องและบทบาท